Sinds het laatste album uit is gekomen heeft de band ook daadwerkelijk als voorprogramma gefungeerd bij onder andere Deep Purple maar ik moet zeggen dat ik van een verdere tour hier in ons kikkerland weinig heb meegekregen, en als ik dit album na een aantal draaibeurten heb laten bezinken kan ik niet anders zeggen dan dat dit eigenlijk belachelijk is. Het aanstekelijke, melodieuze van het vorige album is niet verdwenen. Nog steeds klinkt het allemaal retestrak en haast ouderwets aanstekelijk, en de parallellen met bijvoorbeeld (het oudere werk van) Hardline en Fair Warning zijn z aan te wijzen.
Erik Mrtensson heeft een dijk van een stem, en met het lekkere gitaarwerk van Magnus Henriksson (die in sommige slagpartijen veel lijkt op Chris Impellitteri) is absoluut niets mis. De power die van het album afspat (zoals bij de titelsong en A Bitter Taste) is regelrecht fantastisch. Dit keer geloof ik de bio waarin de bandleden aangeven dat ze het vorige album wilden overtreffen. Daar draagt de prima productie overigens ook aan bij.
De conclusie is eigenlijk vrij simpel: als je van stevige ouderwetse hardrock houdt dan moet je Eclipse gewoon in huis halen. En als je programmeur bent van een zaal waar vaker rockbands spelen, dan moet je maar eens ernstig gaan informeren naar deze band. Het is dat Axel Rudi Pell dit najaar weer met Mad Max op tour gaat, anders had hij zeker getipt moeten worden om deze gasten mee te nemen. Wat een geweldenaars! Kopen die plaat!
