Het Italiaanse Holy Knights bestaat al sinds 1998, maar na het uitkomen van hun eerste album in 2002 hebben ze even een pauze genomen. Die pauze zou tien jaar duren, maar nu is er dan eindelijk hun tweede langspeler Between Daylight And Pain. Ze omschrijven zichzelf als symfonische powermetal. Dan weet je wel hoe laat het is: groots aangezette snelle melodien voorzien van pompeuze instrumentale opvulling met een zanger die graag de hogere regionen van zijn bereik opzoekt. Dat hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn, en wat Holy Knights doet, behoort tot de iets betere bands in het genre.
Het is alleen jammer dat dit album uitkomt in 2012 en niet ergens vlak na hun eerste schijf, want nu klinkt het enigszins gedateerd en lijken sommige melodien rechtstreeks te zijn geleend van die andere epische Italiaanse powermetallers van Rhapsody. Zolang ze hun eigen muziek maken is het echter goed te doen. Glass Room is gebaseerd op de negende symfonie van Dvořk, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen, want in mijn oren klinkt het als een verkrachting van dat prachtige werk. Desalniettemin bewijst dit drietal dat ze in staat zijn tot het schrijven van een aantal aardige songs en bovendien dat ze in staat zijn tot een leuk partijtje musiceren. Toch blijft dit Between Daylight And Pain voelen als mosterd na de maaltijd nu er al zoveel andere gelijksoortige (symfonische) powermetalbands te vinden zijn.
Tracklist:
1. Mistery
2. Frozen Paradise
3. Beyond The Mist
4. 11 September
5. Glass Room
6. Wasted Time
7. Awake
8. The Turning Of The Madness
