Ja, je leest het goed! De originele Iron Maiden. Het is een naam die natuurlijk de aandacht trekt, maar hier gaat het in feite om niet meer dan een andere Iron Maiden dat in of rond 1969 een langspeelplaat uitbracht zou hebben. Is het metal? Nee, Black Sabbath was in die dagen nog bezig het genre (mede) uit te vinden. De muziek zit veel meer tussen de generatiegenoten van onder andere Deep Purple, Led Zeppelin, maar vooral Cream. Het betreffen geeneens onbekende muzikanten. Paul Reynolds zou later nog met de new wave band A Flock Of Seagulls enige furore maken. Door het vertrek van andere bandleden naar grotere bands is Iron Maiden destijds ook uit elkaar gevallen. Het verschil is alleen dat Trevor Thorns geen Eric Clapton is en Steve Drewett geen Jack Bruce.
Dat wil overigens niet zeggen dat dit een slecht album is. Maiden Voyage luistert zelfs erg prettig weg. De bluesinvloeden liggen er dik op, maar dat is heel normaal voor die tijd. Slechts Falling vormt de (klassieke) uitzondering, omdat deze volledig is gebaseerd op Johann Sebastian Bachs Bourree In E Mineur. Falling is daarmee wel een van de vele smaakmakers op Maiden Voyage. Ook God Of Darkness, Ned Kelly en bijvoorbeeld Ballad Of Martha Kent zijn prima songs. De sfeer wisselt tussen relatief duister en vrij lichtjes en tussen ingetogen en uitbundig. Er moet wel gezegd worden dat de productie soms wat zwak klinkt. Het is net alsof er ruw demomateriaal voor het album gebruikt is. Al met al is dit album toch een erg leuke verrassing, waarbij van enige geldklopperij geen enkele sprake is.
Tracklist:
1. God of Darkness
2. Falling
3. Ned Kelly
4. Liar
5. Ritual
6. CC Ryder
7. Plague
8. Ballad Of Martha Kent