Zo kan het dus verkeren. Daar waar veel genreliefhebbers, waaronder ikzelf, behoorlijk baalden van het vermeende einde van de band, brengt 2012 een ons een gloednieuw Lunar Aurora-album. Hoagascht (dat in Bavariaans dialect zoveel als (t)huistuin, maar in het Bavariaans beduidend beter klinkt dan in het Nederlands), is het eerste wapenfeit in ruim vijf jaar tijd. Is de magie die voor geweldige platen als Ars Moriendi, Zyklus en Andacht zorgde nog steeds in tact, of mondt Hoagascht uit in een desillusie?
De waarheid ligt tussen beide uitersten in, hoewel zeker meer in de richting van magie dan van desillusie. Hoagscht is niet het beste album van dit illustere duo, maar wel absoluut een waardevol nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de band. De acht ijzersterk uitgewerkte nummers luisteren als een nauw sluitend geheel. Zoals gebruikelijk hangt er een lekker mystiek sfeertje over de nummers heen, dat nog eens versterkt wordt door de kille effecten en subtiele keyboards, die de band zijn geheel eigenzinnige, unieke sound meegeven.
Met name zeer statig gespeelde, buitengewoon sfeervolle nummers als Im Gartn en Nachteule zitten geweldig in elkaar en zijn rijk aan details, subtiele, maar zeer effectieve, kille keyboardlijnen en treffende samples. Bovendien heeft ieder nummer wel iets unieks, zoals de fantastische, onderhuids kriebelende melodielijn in Beagliachda en de beklemmende ambient van Wedaleichtn duidelijk maken. Op momenten is de sfeer zelfs heerlijk spookachtig (Geisterwoid is het beste voorbeeld, maar dat geldt ook voor Hbergoa).
Hoewel Hoagascht niet zo briljant is als met name Andacht en Ars Moriendi, is het een ijzersterke comeback-plaat die volwassen, gerijpt en rijkelijk gedetailleerd klinkt. We mogen dan ook blij zijn dat deze band weer actief is. Dat er nog maar vele mooie werkstukken mogen volgen!
Tracklist:
1. Im Gartn
2. Nachteule
3. Sterna
4. Beagliachda
5. Hbergoa
6. Wedaleichtn
7. Geisterwoid
8. Reng
