De meest simpele betekenis van Senescence is het ouder worden nadat de volwassen leeftijd is bereikt. Gekke naam voor een metalband. Ik ben dan vooral benieuwd of er iemand in de band is die daadwerkelijk een fascinatie heeft voor biologie of dat er een encyclopedie op een willekeurige pagina geopend is. Dan vind ik het artwork mooier, al is het schaakspel ook niet bepaald metal.

De muziek zelf is wat lastiger te beoordelen. Ik hoor namelijk veel goede bedoelingen. Er wordt regelmatig van stijl gewisseld, al gebeurt dat niet op wereldschokkende wijze. Senescence springt regelmatig over van heavy metal naar thrash metal. Soms is er een klein uitstapje naar death metal. Tussen de variaties door zijn er veel leuke dingen te horen. De melodieuze stukken bijvoorbeeld behoren duidelijk tot de hoogtepunten van dit album. De beste idee�n zitten in Take It en Closer Than I Appear. Bepaalde stukken zijn opvallend pakkend. Prima songs, maar rozengeur en maneschijn is het allerminst.

Er zijn namelijk twee zaken die het luisterplezier voor een groot deel wegnemen. De zangpartijen zijn namelijk niet om over naar huis te schrijven. Zowel de grunts als de normale zang zijn eigenlijk ver ondermaats. Er zullen ongetwijfeld wel wat zanglessen in gezeten hebben, maar het is gewoon niet mooi. De grunts klinken alsof ze door de eerste de beste gedaan zijn. Het geluid is eveneens erg zwak. Bij albums in eigen beheer mag de lat wat dat betreft best lager gelegd worden. Men mag dan wel trots zijn dat de opnames zijn gedaan in de Legacy Studio, maar het klinkt heel iel en kaal. Natuurlijk begrijp ik dat de omstandigheden zelfs voor een jonge band niet ideaal zijn geweest, maar het is wel het resultaat dat telt. Het belangrijkste is toch dat er voor deze band best potentie is. We gaan wel zien wat de toekomst brengt.

Tracklist:
1.Reality's Gone
2.Prima Nocte
3.Enduring The Cycle
4.Take It
5.I Shall Pass
6.Closer Than I Appear
7.Code XII
8.Peace Warrior