Middels een interview wilden we bandleider zelf aan de tand voelen waarom Candlemass niet meer de studio in zal gaan, maar de wissel achter de microfoon heeft helaas roet in het eten gegooid. Er rest niet meer dan te zeggen dat het besluit van Leif Edling te betreuren is. Candlemass leverde met King Of The Grey Islands en zeker Death Magic Doom ijzersterke albums af. Van alle grote metalbands is Candlemass een van de weinige die de albums uit de begindagen kan doen vergeten.
Nu zal Psalms For The Death niet zoveel indruk maken als Nightfall, Ancient Dreams of Death Magic Doom. Laat staan dat het de ultieme pracht van Epicus Doomicus Metallicus benadert. Maar die zijn stuk voor stuk van enorme klasse. Toch is dit een album dat waarschijnlijk in veel jaarlijstjes zal eindigen. Het zangwerk van Robert Lowe en het songwriterschap van Leif Edling vormen ook in minder creatieve dagen een sterke combinatie. Zoals bij Candlemass gebruikelijk is, is het lastig om tijdens de eerste luistersessies al stabiele mening te vormen.
Het is het eerlijkst om Psalms For The Death naast de voorganger Death Magic Doom te leggen. Op de nieuwe mis ik de geniale songs als If I Ever Die en The Bleeding Baroness, maar dat Candlemass doom metal van hoge klasse is, hoor je ook terug in Dancing In The Temple (Of The Mad Queen Bee). Dat nummer is vanwege de fantastische zanglijnen van Lowe mijn favoriet, maar wat te denken van The Lights Of Thebe met prachtige, loodzware riffs. Het keyboardwerk is ook erg goed, maar de slagroom op de taart is wederom de ijzingwekkende zangpartijen van Robert Lowe. Een ander hoogtepunt is de titelsong. In tegenstelling tot de rest van het materiaal ligt hier het tempo vrij laag, maar hier vallen de hammond-orgels op. Het is een erg leuke toevoeging aan de muziek van Candlemass. Psalms For The Dead is een sterke plaat. Een waar veel doom metalbands een moord voor zouden doen om die aan hun discografie toe te mogen voegen. Voor Candlemass is het slechts hun elfde album.
Toch had het studiobestaan van Candlemass een mooier einde kunnen hebben. Wie de band heeft zien optreden op Roadburn 2011, zal het ongetwijfeld met me eens zijn dat de stemmen van Robert Lowe en Johan Lngquist tijdens de nummers die ze samen zongen, erg goed bij elkaar pasten. Het zou misschien ook wel te mooi om waar te zijn geweest om hen beiden op dit album te krijgen. Wat het stemgeluid betreft, heb ik nog een puntje van kritiek.Time Is Black is een redelijke afsluiter. Daar aan vooraf gaat nog een zwakke monoloog, of eigenlijk gewoon nietszeggend gebrabbel over tijd. Ik vraag me dan toch af waarom nooit iemand op het idee komt om een stuk tekst van Vincent Price te gebruiken. Een horrormeester past perfect bij doom metal en van al die legendes had Price de meest unieke stem. Er moet toch ergens in het uit de omvangrijke carrire van deze filmster een geschikt stukje tekst naar voren komen. Misschien zelfs wel een die mooi deze prachtige, maar ook treurige mijlpaal eer aandoet.
Tracklist:
1. Prophet
2. The Sound Of Dying Demons
3. Dancing In The Temple (Of The Mad Queen Bee)
4. Waterwitch
5. The Lights Of Thebe
6. Psalms For The Dead
7. The Killing Of The Sun
8. Siren Song
9. Black As Time
