De naam van deze band doet me direct denken aan AC/DC, terwijl de titel van deze plaat me doet denken aan een punkband. En als ik dit cd'tje een paar keer heb gedraaid blijk ik er niet ver naast te zitten. Deze groep, met nieuwe zanger Russell Conway in de line-up, brengt eenvoudige en ietwat saaie punkrock/hardrock. Dit Spaanse label brengt altijd wel aardige muziek uit, nooit meesterwerken maar toch degelijkheid. En dat is dit product ook wel, maar�.

�de muziek is erg saai, de solo's zijn erg standaard, de zang is eentonig, de rustige nummers werken geweldig op de zenuwen, de uptempo's happy refreintjes zijn nogal misplaatst en het artwork is wel erg lelijk. Maar als je niet kritisch bent heb je hier twaalf simpele rock nummerjtes die allemaal mooi rijmen en die nergens moeilijk worden. Maar aangezien ik zoveel muziek beluister kan dit me echt niet boeien omdat het te simpel, saai en onavontuurlijk is.

Dus jah, volgende keer beter zou ik zeggen, als ze hun muziek eens wat minder braaf zouden maken zou het al veel beter klinken. Nu, is het een lange gaap. Ik kan dit album dan ook aan niemand aanraden�.ik hoop dat de volgende release van Locomotive records terug wat beter is. Want dit is echt heel middelmatig. Spelen kunnen ze wel best aardig, maar toch..

Tracklist:
1. Bitch street
2. Pretty legs
3. Crawlin'
4. Drunk zombies
5. Dirty dog
6. Love loves no one
7. Best left alone
8. Home of the brave
9. Moonshine locomotive
10. Jungle fever
11. One more to cry
12. Fallin' angel