"Voor fans van Aborym en Blacklodge." Kijk, daar hou ik van: het ultieme gebied van compromisloze ramherrie; waar het smerige van black metal en het lompe van industrial elkaar ontmoeten, daar kom ik graag. Pavillion Rouge, kom er maar in.
Maar wat is dat nou? Aaargh!!! Er zijn wl compromissen gesloten. Nouja, die mensen moeten er ook zijn, eens kijken of we daar doorheen kunnen kijken... Eerst maar even wat feiten.
De Fransozen van Pavillon Rouge brengen na de demo Mizuage uit 2008, met deze schijf, hun eerste full-length op de markt. De leden van dit uit Grenoble afkomstige gezelschap hebben ervaring opgedaan in onder andere Sybreed en Osirion en zijn dit jaar al vijf jaren samen. Solmeth Pervitine is daarvan het resultaat.
Dat resultaat levert een alleraardigst schijfje op en de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat dat in dit genre zeker geen compliment is. Of je zou moeten concluderen dat ze bij de promotie van dit schijfje met namen als Aborym en Blacklodge de plank gewoon ontzettend misslaan. Met regelmaat wordt de lompe smerigheid die je verwacht, onderbroken door allerlei vrolijke loopjes en toegankelijke beats. Het doet me hier en daar zelfs denken aan Knorkator. Wie die band kent, weet genoeg. Dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest?! Ook een referentie aan de wat populairdere, Nederlandse, moderne dj's blijft de heren niet gespaard.
Ik begrijp wel dat deze band mee wil driften op Aborym en Blacklodge, maar het heeft van geen van beide de charme. Net als deze Fransen heeft ook Blacklodge wel wat rustigere en wat minder extreme stukken in hun muziek, maar door het smerige geluid wordt dat vakkundig de gemolesteerd en nek om gedraaid en blijft het onaangenaam in de goede zin van het woord. Solmeth Pervitine klinkt echter erg gepolijst en goed geproduceerd en is daarmee mijlen van Blacklodge vandaan. Aborym heeft wl een dergelijke productie, maar is over de gehele linie lekker lomp, naar en compromisloos smerig. Zoals gezegd hebben de heren dat niet in huis.
Teleurstelling alom dus. Begrijp me goed, het is geen slechte plaat, maar het is allemaal gewoon niet interessant genoeg. Ik zie dit meer als een vermakelijk plaatje dat je er op een gothic/industrial-feestje tussendoor kan knikkeren (al zijn sommige stukken daar duidelijk te ruig voor). Een leuk probeerseltje, maar daar is dan ook alles wel mee gezegd. NEXT!
Tracklist
1. Solmeth Ascension
2. Sept Sicles Et Le Feu
3. Exubrance/Exaltation
4. Evangile Du Serpent
5. Le Cercle Du Silence
6. Les Membranes Vertes De L'Espace
7. Sadist Sagitarius
8. Des Cimes, Des Abmes
9. Le Grand Tout S'Effondre
10. Avesta, Le Vent Effacera Tout
11. Jad XTC
