Bij het neertypen van de laatste woorden van mijn review van Shadowmaker moest ik de teleurstelling toch echt proberen kwijt te raken via een portie onvervalste nostalgie. We spreken van 1989 als Rolf Kasparek nog een band heeft waarvan we met zekerheid kunnen zeggen dat de drummer echt is en alle bandleden ook nog eens meeschrijven aan de songs. Het verbaast in dat opzicht dan ook niet dat Death Or Glory voor mij en vele andere (vaak Duitse) fans als een van de hoogtepunten uit het bestaan van Running Wild gezien wordt.

De productie mag dan wel typisch jaren '80 zijn (lees: naar huidige maatstaven lang niet zwaar genoeg), de nummers zijn stuk voor stuk ware pareltjes voor iedere liefhebber van Duitse power/speed metal. Het album gaat van start met het snelle en oh zo aanstekelijke Riding The Storm dat terecht gezien wordt als een klassieker in het genre. Hoeveel Alestorms er ook mogen komen, geen enkele band zal ooit in staat zijn om op een dergelijke wijze een episch piratenlijflied te schrijven zonder zichzelf compleet belachelijk te maken. Episch is overigens ook de beste omschrijving voor het iets tragere, maar niet minder sterke Running Blood waarop Rolf laat horen dat de beste man met creatieve zanglijnen lang niet zo'n slecht zanger is als veel mensen claimen.

Voor een stukje pure Iron Maiden verheerlijking is er het sterke instrumentale Highland Glory waarop de basgitaar van Jens Becker een hoofdrol speelt. Liefhebbers van het betere meezingwerk kunnen hun hart daarnaast ook ophalen bij het eveneens klassieke Bad To The Bone (met een van de beste gitaarsolo's van het hele album) of het ijzersterke titelnummer Death Or Glory. Met het bombastische en folky The Battle Of Waterloo hebben we daarnaast ook meteen de beste epic die de band ooit heeft gemaakt te pakken. In tegenstelling tot wat het geval is bij veel hedendaagse power metal bands, is met name het bas en drumwerk van hoog en inventief niveau, terwijl de gitaarsolo's van Kasparek en Moti automatisch genieten is. En ja, meneer Kasparek is absoluut geen briljante zanger, maar hij heeft wel de perfecte stem voor dit soort muziek.

Ik noemde eerder al dat de productie 'lijdt' onder een jaren '80 saus, maar ik zou dit album voor geen goud zonder de galm op de drums of gitaarsolo's willen horen. Latere albums als Masquerade en Black Hand Inn klinken prima en overduidelijk beter geproduceerd, maar aangezien het songmateriaal op Death Or Glory veel epischer en melodieuzer is, vind ik de galm en relatief lichtere gitaarsound veel passender. Grappen over de look van de bandleden (op deze cd nog spikes en leer, later piratenkostuums) zijn makkelijk te maken, dat de band echter een hoop sterke platen op zijn naam heeft staan, staat buiten kijf. Met 3 miljoen verkochte platen mag Death Or Glory in ieder geval terecht de status van klassieker hebben, daar veranderd het feit dat de band het buiten Duitsland nooit echt gemaakt heeft niet veel aan.

In dat opzicht begrijp ik het Nederlandse metal luisterend publiek lang niet altijd. Ook al heeft de band sinds het begin van het nieuwe millennium weinig echt sterk materiaal uitgebracht, in de jaren '80 en '90 zijn er genoeg sterke no nonsense platen uitgebracht die de fans van oldschool heavy metal absoluut aan horen te spreken. Vanzelfsprekend is het tekstueel gezien nooit al te sterk geweest, maar luisteren we niet voornamelijk naar dit genre voor pompende ritmes, solo's, een epische sfeer en aanstekelijke refreinen die ons aanzetten tot meezingen en headbangen? 'Smaken verschillen' zullen we dan maar zeggen, maar zolang bands die als Vikings verkleed op het podium staan succes hebben, denk ik niet dat het imago van deze band een probleem zou mogen zijn.

Ik ben nog steeds behoorlijk teleurgesteld over het feit dat Shadowmaker niet de comeback plaat was die ik had gehoopt, maar ik prijs mezelf nog steeds gelukkig dat ik met albums als Death Or Glory, Blazon Stone en Black Hand Inn nog steeds krakers van formaat in bezit heb. Voor de mensen die Running Wild wel een warm hart toedragen zal deze recensie waarschijnlijk niets veranderen, maar ik hoop toch dat de jongere generatie liefhebbers van heavy metal de band nog een extra kans wil geven.

Tracklist:
1. Riding The Storm
2. Renegade
3. Evilution
4. Running Blood
5. Highland Glory
6. Marooned
7. Bad To The Bone
8. Tortuga Bay
9. Death Or Glory
10. Battle Of Waterloo
11. March On