Hey, bijna drie jaar nadat Rolf de stekker er uit trok, komt Running Wild alsnog met een nieuw album op de proppen! Persoonlijk vind ik dit goed nieuws, want een roemrijke (lees: vooral in Duitsland populair) carrire moet toch echt beter afgesloten worden dan met zo'n matig product als Rogues En Vogue. Meneer Kasparek zegt in de bijgeleverde biografie dat het even afwachten is hoe het album ontvangen wordt, wil de band nog gaan optreden, wat mij als recensent toch eigenlijk een bepaalde macht geeft. Benieuwd hoe het heeft uitgepakt.
Het eerste wat opvalt, is dat Shadowmaker qua productie een gigantische verademing is ten opzichte van het vorige album. De gitaarsound is lekker helder en het is allemaal zo opgenomen dat we ons net niet teveel hoeven te ergeren aan het feit dat Rolf er met de jaren niet beter op is gaan zingen. Zelfs de drums klinken een stuk voller dan op de voorgaande albums het geval was, maar zolang ik nog steeds nergens een foto van een echte drummer vind, geloof ik niet dat er nu gebruik wordt gemaakt van een echte slagwerker.
Helaas is met de productie ook meteen het meest positieve wel gezegd. Toegegeven, er staat geen enkel slecht nummer op het album, maar een echte kraker zoals een Riding The Storm of Black Hand Inn komen we niet tegen. Dit komt ook grotendeels omdat het gros van de nummers mid-tempo gespeeld wordt en hierdoor meer een rock & roll sound heeft gekregen dan de speedmetal die de band op de hoogtijdagen bracht. Het autobiografische I Am Who I Am is verreweg het beste en niet geheel ontoevallig ook meteen het snelste nummer van het album. Me + The Boys en Sailing Fire zijn daarnaast ook fijne vrolijke meezingers, maar het overgrote merendeel komt niet verder dan 'leuk'.
Sterker nog, waar de band met nummers als Treasure Island en The Battle Of Waterloo ooit nog erg leuke epics maakte, is afsluiter Dracula meteen het meest gnante moment van het album door de doodse songstructuur en werkelijk afgrijselijke lyrics. Dit doet me toch behoorlijk pijn, want ik ben altijd een grote Running Wild fan geweest en wilde dit album ook absoluut goed vinden, maar ik kom toch echt niet verder dan dat het wel een aardig album is. Goed gespeeld en bij vlagen weer erg fijne solo's, maar ik mis het typische Running Wild gevoel. Misschien zou meneer Kasparek er toch goed aan doen om weer een echte band om zich heen te verzamelen en weer wat schrijverscredits te delen met andere leden. Ik zou de band graag nog eens live zien, maar als het niet beter wordt dan dit album zet ik toch liever nog een keer Blazon Stone op.
Tracklist:
1. Piece Of The Action
2. Riding On The Tide
3. I Am Who I Am
4. Black Shadow
5. Locomotive
6. Me + The Boys
7. Shadowmaker
8. Sailing Fire
9. Into The Black
10. Dracula
