Funeral doom! Zo, nu is de kans op vrolijke deuntjes gelijk verkeken. Vier tracks met een gemiddelde lengte van ruim dertien minuten vormen het kader waarbinnen deze Canadezen hun miserabele negativiteit op u botvieren. Uiteraard is, zoals het een doomband betaamt, het gaspedaal zoek. Om het loerende gevaar waar dit genre nogal eens onder te lijden heeft (namelijk dat van slaapverwekkende tracks), af te wenden, hebben zij een slimme truc uitgehaald.
Ze hebben namelijk gluurbuur gespeeld bij het honk van de sludgers. Uiteraard blijft traagheid troef, en uiteraard wordt er geen headbangsnelheid gehaald. Maar door dat extra sludge-ingredint is Barren met regelmaat wel lekker dik, vettig en smerig en daarmee een stuk interessanter voor de niet-doomfreak. Dat neemt niet weg dat het voor het merendeel van die buitenstaanders nog steeds een enorm lange zit kan zijn. Maar die buitenstaanders moeten dan ook maar buiten blijven staan.
Want Towards Darkness zal ondanks die toevoeging, toch vooral binnen het eigen genre interessant zijn. Het volle geluid en het apocalyptische van sludge mag dan wel een stap in de richting van datgene wat momenteel goed verkoopt zijn, het blijft trage doom van begin tot eind. En dat is nou eenmaal niet voor iedereen weggelegd.
Wie de tijd heeft om er eens rustig voor te gaan zitten en Barren over zich heen te laten komen, wordt echter wel beloond. Voornamelijk de laatste twee tracks ademen heerlijk in hun diversiteit. De eerste twee zijn wat monotoner en vergen dus wat meer doorzettingsvermogen. Ik raad de band dan ook aan om op de voet van de tweede helft van de plaat verder te gaan. Bent u meer van het drukke randstedelijke leven? Laat deze schijf dan vooral over aan de liefhebbers. Dit is slechts voor hen die de rust in hun reet hebben om een uur lang niets te doen, te luisteren en te genieten.
Tracklist:
1. The Arrival
2. Avenues Of Manipulation
3. Holy Dying Lifting
4. Awakening
