Drie jaar geleden wist de symfonische black/doom band Soulfallen mij vanuit het niets te verrassen met het op alle fronten geniale Grave New World. Dat was een album met negen briljant gecomponeerde, meeslepende, buitengewoon sfeervolle nummers (die qua stijl een brug slaan tussen Hollenthon, Swallow The Sun, Cradle Of Filth en Draconian) die keer op keer diepe indruk weten te maken. De onlangs verschenen opvolger The Promise Of Hell is dan ook een plaat waar ik reikhalzend naar heb uitgekeken. Zou Soulfallen erin slagen om net zo�n meesterlijk album als Grave New World af te leveren?

The Promise Of Hell is een moeilijk album geworden om te recenseren. Enerzijds was ik na een eerste aantal luisterbeurten ietwat teleurgesteld. Hoewel The Promise Of Hell dezelfde elementen bevat als zijn voorganger (harmonieus, melodisch gitaarwerk, een redelijk symfonisch geluid en een flinke dosis melancholie), beklijven de nummers in eerste instantie iets minder. Het is moeilijk om precies de vinger op de zere plek te leggen, maar het lijkt net wat minder ge�nspireerd, alsof het album een soort verwaterde versie van Grave New World is geworden.

Gelukkig begin ik mijn mening steeds meer te herzien naarmate de plaat vaker de revue passeert. Wellicht is de aanvankelijke teleurstelling te verklaren door het hoge verwachtingspatroon. Na een flink aantal draaibeurten valt op dat nummers als Questions And Answers, Scars Aligned (met verrassende vrouwelijke zang) en Dead And Dying (bombastisch, bijna Hollenthon-achtig) eigenlijk gewoon uitstekend zijn. Het zijn stuk voor stuk krachtige, sfeervolle composities, voorzien van fraaie melodielijnen en met veel gevoel gebracht. Bovendien weet frontman Kai Leikola wederom te overtuigen met zijn grunts, maar vooral met zijn ijzige krijsstem.

Het enige dat The Promise Of Hell echt mist ten opzichte van zijn voorganger, zijn uitschieters als A Hearse With No Name en We Are The Sand: epische nummers die voorganger Grave New World naar een n�g hoger niveau wisten te tillen. Dat is net het verschil tussen een zeer goede en een briljante plaat. Want hoewel The Promise Of Hell het niveau van zijn voorganger niet helemaal evenaart, is het op zichzelf genomen een heerlijk album geworden dat ongetwijfeld weer regelmatig voorbij zal komen. Overigens is The Promise Of Hell gratis te downloaden vanaf de website van Soulfallen, waarbij een donatie op prijs wordt gesteld. Het heeft wat luisterbeurten gekost, maar wat mij betreft is de eerste topplaat van 2012 met dit album een feit.

Tracklist:
1. The Birth Of Newfound Death
2. Questions And Answers
3. Ghosts
4. Scars Aligned
5. The Silence Of The Storm
6. Cold Beneath The Sun
7. Dead And Dying
8. Bring Me My Demons
9. At The Heart Of Dying