Waar er tussen The Divine Conspiracy en Design Your Universe toch wel een duidelijk verschil in geluid zit, valt dat deze keer mee. Sterker nog, Requiem For The Indifferent ligt bijna geheel in het verlengde van zijn voorganger. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met dat er deze keer geen wisseling van bandleden geweest is. Het vele touren heeft ervoor gezorgd dat de bandleden nu echt helemaal op elkaar zijn ingespeeld, wat goed te horen is. De riffs zijn strakker dan ooit tevoren en het samenspel tussen grunts en sopraanzang is echt tot in de puntjes uitgewerkt. Alles valt bij dit album op z'n plek. Van het prachtige pianointermezzo Anima tot de samples in het brute Deter The Tyrant, alles klopt. Het album is geheel in balans met ondermeer het catchy, wat poppy Storm The Sorrow en de ballad Delirium aan de ene kant, en complexe zwaargewichten als Serenade Of Self-Destruction en het titelnummer aan de andere kant.
Alles op het album is tot in de puntjes uitgewerkt. Dat zorgt er helaas ook wel voor dat er op het eerste gehoor weinig echte verrassingen te ontdekken zijn. Alhoewel... De nummers zijn wederom wel zo gelaagd dat het toch interessant blijft. De band zorgt ervoor dat het bekend klinkt, maar toch weer net niet. Er zijn bands die dat proberen maar falen, terwijl Epica er hier wel mee wegkomt. Daardoor staat Requiem For The Indifferent zeker op gelijke voet met zijn voorganger, en levert Epica voor de vijfde maal gewoon een prachtalbum af.
Tracklist:
1. Karma
2. Monopoly On Truth
3. Storm The Sorrow
4. Delirium
5. Internal Warfare
6. Requiem For The Indifferent
7. Anima
8. Guilty Demeanor
9. Deep Water Horizon
10. Stay The Course
11. Deter The Tyrant
12. Avalanche
13. Serenade Of Self-Destruction