Met enige regelmaat vergeet ik hoelang sommige bands al bestaan en hoeveel albums ze in hun lange carrire al uit hebben gebracht, zo ook met het Duitse Rage. Het drietal is met de veelzeggende titel 21 toe aan het eenentwintigste album in het achtentwintigjarig bestaan. Voorganger Strings To A Web stamt uit 2010 en werd door de heren als hoogtepunt van hun carrire bestempeld. Het is dan ook een zware kluif om dat te overtreffen met nieuw werk.
Rage beroept zich er immer op om op ieder album een nieuwe muzikale weg in te slaan. Waar met Strings To A Web, met als hoogtepunt de titelsong, een progressieve weg in was geslagen door te kiezen voor begeleiding van een orkest, proberen ze het op 21 met het hardere beukwerk door te kiezen voor een meer thrashy geluid. Dat hoor je al direct in de titelsong Twenty One waar het album na het verplichte intro mee opent. Scheurend compromisloos gitaarwerk, een zware bas, knallende drums en Peavy Wagner die zelden zo rauw heeft geklonken als heden, laten weinig aan de verbeelding over en dat geldt eigenlijk voor het gehele album. Het thema van dit 21 is dan ook een stuk donkerder dan dat van Strings To A Web. Op een enkele song na, handelt elk van de nummers over menselijke ellende, dood en verderf. Iets wat nog extra tot uiting komt door de heerlijk ruwe productie.
De plaat opent sterk, maar weet daarna niet direct meer het niveau te behalen van het titelnummer. Ondanks dat elk van de songs wel aardig is, voelt het na een zeer sterke opener allemaal wat gewoontjes aan. Wat eigenlijk ook meteen het probleem is van elk van de voorgaande Rage-albums. Elke plaat bevat een aantal knallers, maar voor het grootste gedeelte staan er songs op die niet echt willen blijven hangen en niet lang interessant zijn. Daarnaast bevat een aantal van de songs op 21 zeer matige teksten. Naarmate het album vordert, komen we nog het interessante Black And White tegen dat weer enigszins in de buurt komt van het niveau van de openingstrack, vooral door het heerlijke refrein.
Deze eenentwintigste creatie van Rage is alles behalve een matige plaat, maar weet door de hoge verwachtingen die de groep schept met songs als Twenty One en Black And White niet echt te overtuigen. Het rockt aan alle kanten, maar uitschieters als de eerder genoemde nummers ontbreken waardoor het geheel voor de duur van het album maar wat voortkabbelt.
Tracklist:
1. House Wins
2. Twenty One
3. Forever Dead
4. Feel My Pain
5. Serial Killer
6. Psycho Terror
7. Destiny
8. Death Romantic
9. Black And White
10. Concrete Wall
