Iron Fire is in veel opzichten vergelijkbaar met de tientallen Duitse power metalbands. Op en top clich�, nauwelijks vernieuwende elementen, hoekige songstructuren en een zanger die van het woord nuance nog nooit gehoord heeft. Daar staat dan wel weer een feilloze uitvoering tegenover en een lekker vette productie. Dat dan weer wel. Potjes breken doet dit Deense gezelschap echter opnieuw niet, al is Voyage Of The Damned zeker niet onplezierig om af en toe op te zetten.

De band gaat namelijk wel degelijk vooruit. Het spel was nooit een probleem, want het viertal heeft de zaken strak en spetterend voor elkaar. De gitaristen komen voor de dag met een heel arsenaal aan Maiden- en Priestriffs, snoepen regelmatig uit het oeuvre van Accept en leggen hier en daar een epische fundering met wat slepender werk uit de stal van Manowar. Originaliteit is een vies woord of het moet het licht progressieve Enter Oblivion OJ-666 zijn, dat op goede momenten aan Pagan's Mind doet denken, maar qua compositie te weinig om het lijf heeft om echt indruk te maken. Gelukkig kiest de groep bij de overige songs voor een aanpak die meer rechtdoorzee is, want de laatste keer dat de band vooruitstrevend wilde zijn (ten tijde van het tweede album On The Edge) staat nou niet bepaald te boek als succesvol.

Nee, het zijn fijne rampestampers als Slaughter Of Souls, Leviathan en het epische titelnummer die een ruime voldoende in de wacht slepen. Nummers die gekenmerkt worden door een spetterende uitvoering, goede gitaarsolo's en riffs en het degelijke zangwerk van Martin Steene. De vocalist bezit een krachtige strot, maar op rustige momenten moet de man zich forceren, waardoor hij nog steeds niet in staat is een hele cd succesvol te dragen. Voor het 'van dik hout zaagt men planken'-materiaal is zijn keel zeker geschikt, maar gevoel en dramatiek mogen gerust op de lijst van leerdoelen.

Iron Fire levert met zijn zevende album dus beslist geen slechte plaat af, maar het gebrek aan originaliteit en de voor de hand liggende keuzes (lees: weinig opzienbarende composities) spelen de band parten. Op het vlak van productie en techniek verdient de band alle lof, maar om een keer echt boven het overvolle maaiveld uit te steken, zullen de Denen toch met spannendere songwriting op de proppen moeten komen. Nu is dit de zoveelste aardige plaat in een platgetreden genre. Leuk om de nekspieren op los te maken, maar meer dan een plezierige warming-up voor het echte werk is Voyage Of The Damned niet geworden.

Tracklist:
1. The Dark Beyond
2. Enter Oblivion OJ-666
3. Taken
4. Slaughter Of Souls
5. Leviathan
6. The Final Odyssey
7. Ten Years In Space
8. Voyage Of The Damned
9. With Different Eyes
10. Dreams Of The Dead Moon
11. Verge To Collide
12. Realm Of Madness