Petje af hoor! Het is niet voor veel bands weggelegd om een goede debuutplaat uit te brengen, maar nog minder om met een superieure tweede aan te komen. Sungrazer flikt dit kunstje met speels gemak. Deze sympathieke Limburgers leveren met Mirador een volwassen plaat af die inmiddels al op veel lof heeft mogen rekenen binnen het stonergenre. Hoewel ik alleen nog van mening ben dat Sungrazer op plaat beter tot zijn recht komt dan op het podium, is het niet meer dan terecht dat de band mocht opdraven op het fameuze Roadburn festival vorig jaar.

In de recensie van de vorige plaat haalde ik Kyuss al aan als de belangrijkste inspiratiebron. Dat is hier niet veel anders. Mirador heeft ook dat sfeertje van de jaren negentig. De uitgesponnen en dromerige stukken doen mij denken aan een andere briljante band uit die tijd, namelijk Last Crack. Uiterst genietbaar natuurlijk wanneer je 's avonds thuis in je luie stoel zit. Mirador is dan ook helemaal geen liedjesalbum, maar een kunstwerk op zich. Je zet het niet snel even op, maar moet er echt de tijd voor nemen. Gewoon even een klein uur relaxen en meedromen met Sungrazer.

Het heeft dan ook helemaal geen zin om hoogtepunten te kiezen, want uitschieters zijn er simpelweg niet. De zeven tracks hebben allemaal een naam meegekregen, maar ik kan maar niet blijven benadrukken dat het album een kloppend geheel is. Af en toe word je als luisteraar uit de dromerige sferen gehaald. Eerst nog ruw, maar later op een fijngevoelige, subtiele wijze. Dan keren de groovende gitaarriffs en dreunende basspartijen terug. Deze verdwijnen dan weer even geruisloos als dat ze uiteindelijk gekomen zijn. De heren van Sungrazer hebben een uitstekend gevoel voor dynamiek. Mede daardoor is Mirador een ontzettend sterke plaat geworden; een hoogtepunt binnen het genre. Dit is pure klasse!

Tracklist:
1. Wild Goose
2. Octo
3. Sea
4. Goldstrike
5. Behind
6. Mirador
7. 34 & More�