Wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen? Dit stelletje naargeestige freaks uit Amerika met een ongeremde voorliefde voor het combineren van zaken die totaal niets met elkaar te maken hebben, doet een verwoede poging mij totaal van slag te brengen met hun progressieve dissonante metal. Werkelijk nergens wordt het de luisteraar makkelijk gemaakt. Rare bends, vreemde ritme-overgangen, idiote drumpatronen, het houdt niet op. De enige houvast op deze plaat is dat er geen houvast is. Structuur? Nergens te bekennen.
Ok, overdrijven is ook een vak, maar u bent gewaarschuwd: geen rechttoe rechtaan lekkere luistermetal voor bij de open haard. Het zijn de fans van bands als The Dillinger Escape Plan, The Red Chord en Gorguts die hier op hun wenken worden bediend, want dat zijn zo ongeveer de enige associaties hier opkomen. Het zal de kenner van genoemde bands dan ook niet verbazen dat hier regelmatig met allerlei jazzy loopjes en freaky hooks gestrooid wordt.
Pyrrhon is genoemd naar de filosofische stroming uit de eerste eeuw voor Christus en dat is dan weer afgeleid van de eerste scepticus, de Griekse wijsgeer Pyrrho. Zelf zijn ze ook behoorlijk sceptisch en gooien overal de kont tegen de krib. Dan weer agressief, dan weer experimenterend la Fantmas... Er valt hier zoveel te ontdekken, maar nooit doorsnee, nooit eenvoudig, nooit prettig. Wat moet er nog meer over gezegd worden? Dat je Pyrrhon bij lichte interesse in eerdergenoemde bands eigenlijk gewoon eens een stuk of tien keer moet luisteren. Ja, vaak beluisteren, want dat vereist deze muziek.
Tracklist:
1. New Parasite
2. Glossolalian
3. Idiot Circles
4. Correcting A Mistake
5. Gamma Knife
6. The Architect Confesses (Spittlestrand Hair)
7. Flesh Isolation Chamber
8. A Terrible Master
