Voor mensen die in experimentele en duistere klanken (zij het noise, industrial of dark ambient) ge�nteresseerd zijn, is het moeilijk om niet in aanraking te komen met materiaal van Hendrik �Nordvargr� Bj�rkk. Deze persoon kan inmiddels namelijk wel als een van d� autoriteiten op het gebied van dark ambient en industrial beschouwd worden, zeker gezien zijn legendarische en baanbrekende werk met de black industrial act Mz.412, een groep die ook bij veel blackmetalliefhebbers hoog aangeschreven staat.

Naast Mz.412 is Nordvargr de meest bekende muzikale creatie van Bj�rkk. Onder die naam brengt hij al sinds 2002 pikzwarte dark ambient uit, die alle hoop uit de luisteraar probeert weg te zuigen. Een albumtitel als In Oceans Abandoned By Life I Drown... To Live Again As A Servant Of Darkness verraadt de tekstuele overlap met veel blackmetalbands, maar Nordvargr deelt ook de muzikale verwoording van gevoelens van uitzichtloosheid, troosteloosheid, kilte en verderf. Louter de invulling is anders.

Hoewel de meeste albums van Nordvargr indrukwekkend in hun nihilisme zijn, is het uit 2008 stammende Interstellar wellicht wel het meest donkere, kille en levenloze album dat Hendrik Bj�rkk tot nu toe heeft uitgebracht. Het is tevens een van de meest adembenemende dark ambient albums die ik ooit heb gehoord. Het relatief korte openingsnummer Transmission 1 / Nothingness Approaching dient nog vooral als voorbode, maar Transmission 2 / Massive Interstellar Darkness doet zijn naam eer aan. Het nummer begint met haast onmenselijk diepe, brommende bastonen (de frequenties op dit album zijn bij vlagen zo laag dat een goede hoofdtelefoon een must is om alle details te horen) en bouwt zich traag verder uit door middel van beklemmende synths.

Alle geluiden op Interstellar zijn van niet-aardse afkomst. Het album is dus in zijn geheel een collage van geluiden die uit het heelal afkomstig zijn: opgenomen satellietgeluiden, piepende frequenties en subliem ingezette samples van communicerende astronauten. Dat is ook heel nadrukkelijk in de sfeer van het album terug te horen. De vier nummers op Interstellar klinken namelijk precies zoals ik me het heelal voorstel: ijskoud, pikzwart en vijandig tegenover elke vorm van leven. Tegelijkertijd grijpen de nummers je als luisteraar direct bij de kladden.

Wie de moeite neemt om Interstellar op de goede manier te consumeren (bij voorkeur in het donker en op goede apparatuur), zal direct ondergedompeld worden in het inktzwarte geluidspalet dat Nordvargr ons hier voorschotelt. Het vakmanschap waarmee de kunstig opgebouwde nummers in elkaar zitten verraden de jarenlange ervaring die Bj�rkk met dit genre heeft. Tussen iedere toon op dit album ligt een zee van ruimte, een eigen microkosmos waarin de klanken pulseren en echo�n. Toch wordt Interstellar geen moment langdradig, omdat Bj�rkk steeds op het juiste moment kleine effecten en veranderingen toevoegt die de aandacht vasthouden.

Hoewel dark ambient door veel mensen � ten onrechte � als saai wordt betiteld, bewijst Nordvargr met Interstellar dat dit genre enorm veel diepgang kan hebben. Het algehele concept en de overwegend diepe, pulserende tonen sluiten perfect bij elkaar aan. Puur vakmanschap en wat mij betreft de kroon op het toch al niet misselijke oeuvre van Nordvargr!

Tracklist:
1. Transmission 1 / Nothingness Approaching
2. Transmission 2 / Massive Interstellar Darkness
3. Transmission 3 / Expanding Matter
4. Transmission 4 / Returning To A Balanced Existence