Qua stijl doen de Italianen mij sterk denken aan bands als Destinity, The Arcane Order en ons eigen Chiraw. Agressieve en moderne metalbands die niet vies zijn van een breakdown of schreeuwzang, maar met interessante songstructuren en afwisselende zangstukken de verveling met gemak uit de weg gaan. Bovendien gebruikt ook Dawn Under Eclipse wat duistere keyboardlijnen om de sound van extra diepte te voorzien. Inderdaad, net als de genoemde voorbeelden, al legt men hier de nadruk wel wat meer op de melodie. Songs als Genesis en Dilemma (waarin het lijkt alsof Matt Barlow (ex-Iced Earth) de cleane zang verzorgt, inclusief staccato riffje in de stijl van die band in het middenstuk) klinken daarom sterk, krachtig en bevatten meer diepgang dan de meeste corebandjes van dit moment tentoon spreiden.
Dat ook Dawn Under Eclipse nog geen perfectie heeft bereikt, blijkt wel een aantal keer. Zo is Lapsus een voorspelbaar nummer met nogal irritante zangpartijen en een zeurrefrein dat te vaak herhaald wordt. De breakdown voel je bovendien al van mijlenver aankomen. Dat de band er naar het einde toe toch nog even lekker de beuk ingooit, mag dan al niet meer baten. Gelukkig geldt dat niet voor de overige nummers op de plaat. Het zijn goed uitgewerkte songs met melodie, agressieve stukken en voldoende afwisseling om niet na twee luisterbeurten al in de stoffige kast te belanden. Leuke plaat van een band die bewijst dat de clichs van het genre zonder al te veel moeite te omzeilen zijn.
Tracklist:
1. Genesis
2. Lapsus
3. Dilemma
4. Awakening
5. The Crown
6. Renaissance
7. The Ceremony