De Franse indiepopformatie The Dukes bestaat nog maar een jaar, maar toch leveren zijn anno 2011 hun debuut Victory al af met daarop maar liefst dertien songs. De groep is geformeerd door vocalist Shanka en drummer Greg Jacks die elkaar al langere tijd samenwerkten in de groep No One Is Innocent. Zelf omschrijven ze hun muziek als een samenraapsel van invloeden van een berg bands die ik toch wel heel erg leuk vind; Fugazi, Barkmarket, The Dandy Warhols, Black Sabbath, The MC5, Nirvana, John Spencer, NIN en nog hl vl mr. Zoveel geweldige invloeden, dat moet wel goede muziek opleveren. Alleen resulteert het niet in de geweldige muziek die je na de waslijst van grootheden zou kunnen verwachten.
The Dukes maken zich namelijk schuldig te klinken als zoveel andere indie bandjes doen. Het lijkt gekunsteld, gezocht en overgeproduceerd, met andere woorden; fabrieksmuziek. Dat levert deuntjes op die op zich goed in het gehoor liggen, en misschien nog wel een klein hitje zouden kunnen worden in de een of andere hippe popliedjeslijst, maar vervolgens ook weer snel vergeten zullen zijn. Het is duidelijk dat het viertal best wel een aardig riedeltje kan spelen en zingen, maar de songs maken het geheel weinig memorabel.
Je hoort inderdaad wel iets terug van The Dandy Warhols, en het nummer Laughter klinkt als een rustige song van Cubanate. Aan diversiteit is er dan ook geen gebrek. De serieuze toon van enkele van de liederen waaronder het eerdergenoemde Laughter doorbreekt ook de tendens van blije springerige nummertjes waar Victory mee opent. Het is dan ook niet ontzettend vervelend om naar dit debuut van The Dukes te luisteren. Jammer dat je het na vijf minuten weer vergeten bent.
Tracklist:
1. Low Men
2. The Dukes
3. Resilient Lovers
4. The Mangler
5. Where Angels Fear To Tread
6. The Stooge
7. Sugar Cut
8. Nothing In This World
9. Laughter
10. Victory
11. Aftermath
12. Heirs Of Icarus
13. Morphine
