Natuurlijk denken deze Noren daar zelf anders over. Zij beschouwen hun nieuwe album uiteraard als een meesterwerk en gaan met dat verzorgde product met bonus dvd, een boekje van twintig paginas en een sticker de wereld veroveren. Dat laatste is uiteraard wel een sympathiek gebaar. Iets wat wel meer bands mogen doen voor de fans. Het artwork van de plaat mag er overigens ook best wezen. De belofte op speed/thrash metal doet in ieder geval watertanden.
De realiteit is echter anders. Harm doet het helemaal niet slecht. In de eerste plaats ligt de nadruk veel meer op death/thrash metal dan op speed metal. Old schoolliefhebbers kunnen daarmee hun interesse in ieder geval laten varen. De band doet wel zijn best om vooral hard en snel uit de hoek te komen. Het geluid is goed genoeg en sommige melodien komen goed uit de verf, maar het mist gewoon wat. Het is niet origineel, het is niet te onderscheiden van wat duizenden bands eerder gedaan hebben, maar, erger nog, het mist een doel, een richting. Harm speelt maar gewoon wat. De negen nummers zijn geen composities, maar eerder flarden aan riffs, solos en brulwerk met hier en daar wat herhaling. De grunts imponeren geen seconde, maar dat is eerder regel dan uitzondering in dit genre. Ook deze plaat kan ik niet bepaald aanbevelen, tenzij je niet kieskeurig bent in het death metalgenre en geld teveel hebt.
Tracklist:
1. The Line In Between
2. My Demon
3. Eradication Of The Individual
4. Svartsynt
5. Demonic Alliance
6. New Brutal Vitality
7. Random Numbers
8. Bleeding Rust
9. Fuck The Fame