Wellicht spelen mijn hoge verwachtingen me parten, maar dit album blaast me niet zo van mijn sokken als ik had gehoopt. Zeker in vergelijking met Neurosis (waar A Storm Of Light onvermijdelijk mee vergeleken wordt) blijft deze band toch op een wat minder niveau steken. Het is moeilijk te peilen waar dat aan ligt, maar na een flink aantal luisterbeurten ben ik ervan overtuigd dat het vooral door de veiligheid van de composities komt. Daar waar Neurosis voortdurend grensverleggend te werk gaat en geen muzikale belemmeringen lijkt te accepteren, blijft A Storm Of Light op dit album voortdurend keurig binnen de muzikale kaders die door eerdere grondleggers zijn uitgezet. Bovendien is de zang wel heel nadrukkelijk aanwezig in de meeste nummers, terwijl juist de sporadische, zware instrumentale passages de meeste indruk maken.
Het bovenstaande klinkt misschien allemaal wat erg negatief, want laten we wel wezen: in feite is As The Valley Of Death Becomes Us, Our Silver Memories Fade zeker geen slecht album. Muzikaal gezien zitten stuwende nummers als Black Wolves, Wretched Valley en het tribalachtige Leave No Wounds zelfs zeer sterk in elkaar. Het is alleen geen bijster spannend album geworden en dat is toch een criterium dat voor mij zeker bij een genre als dit meetelt. Slechts bij het wonderschone, ingetogen Destroyer (dat naar een mooie, gecontroleerde climax toewerkt) weet de band zich echt los te maken van zijn voorbeelden. Verder is dit een degelijk album geworden, dat echter niet helemaal zijn belofte inlost.
Tracklist:
1. Missing
2. Collapse
3. Black Wolves
4. Destroyer
5. Wretched Valley
6. Silver
7. Leave No Wounds
8. Death's Head
9. Wasteland
