Bij het lezen van de biografie van het Ierse Army Rising gaat het al meteen mis. Ik citeer: ��Army Rising is ZEKER het beste wat uit Ierland komt sinds� nou, sinds OOIT.�� Zeker niet bekend met het muzikale nalatenschap van Thin Lizzy? Hoewel deze misplaatste arrogantie waarschijnlijk de woorden zijn van de platenmaatschappij, wordt wel al direct de verkeerde toon gezet. Deze band, bestaande uit tieners, zal dan wel van hele goeden huize moeten komen met hun debuutplaat Impending Chaos.

Army Rising beweert een mengeling te spelen van onder andere Metallica, Iron Maiden, Lamb Of God en Parkway Drive. Nu liggen de stijlen van deze genoemde bands al mijlenver uit elkaar, maar toch proberen ze er ��n geheel van te maken. Het eindresultaat is dat elke track als los zand aan elkaar zit en elke vorm van structuur ontbreekt. Met name War is een goed voorbeeld, waar er aan de lopende band onverklaarbare tempowisselingen voorkomen wat zo een erg rommelig eindresultaat geeft. Nu zou er een hoop opgepoetst kunnen worden door middel van een goede productie, maar die is werkelijk om te janken. Er klinkt een heel vervelende galm over de hele plaat, de drums en de vocalen klinken wel erg zacht en de overdaad aan bas heeft bijna mijn stereo verwoest.

Nu hebben deze jongemannen zeker wel een idee van hoe een goede riff moet klinken en er zijn zeker een paar solo�s van formaat te horen. Echter worden ze structureel verkeerd toegepast en dragen ze niks bij aan een nummer. Soms lijkt het of elk bandlid even de show wil stelen. In dienst van het nummer spelen zit er zeker niet in. Het enige waar niks op aan te merken valt zijn de drums, die wel heel erg goed zijn. Jammer dat die dan weer verzuipen in de brakke productie.

Waarom de band eigenlijk drie gitaristen in de band heeft zitten is ook een raadsel, mede omdat de muziek erg riff-geori�nteerd is en ze daarmee voldoende hebben aan een slag- en een leadgitarist. Misschien dat de vocalist Noel, tevens lid van het gitaristentrio, zich maar helemaal moet gaan richten op het zingen, want daar bakt hij namelijk werkelijk helemaal niks van. Naast dat zijn timing voor geen meter klopt, zingt hij zo vals als een kraai. Dat trekt wel wat bij naarmate het album vordert, maar zijn grote James Hetfield-imitatieshow is wel heel ergerlijk. Zanglessen zijn dus geen overbodige luxe.

Af en toe zijn er zeker hoopvolle dingen te horen op deze plaat. Maar die grote woorden aan het begin van de biografie maken ze geen moment waar. Het zal zeker helpen als Army Rising de focus gaat leggen op het schrijven van goede songs, met een goede structuur en dat de bandleden leren in het dienst van het nummer te spelen. Dan kan er nog hoop zijn voor deze Ierse jongens, maar voor de rest is het armoe troef.

Tracklist:
1. Who I Am
2. Destination Grave
3. War
4. Lost Generation
5. Tyrant
6. I�m Dead
7. If You Want Peace
8. Strength Of None
9. Fallacy
10. Visions