Autumn Souls is het tweede album van deze Duitse/Finse band. Na meerdere bezettingswisselingen is er dan toch een stabiele groep gevonden die bereid is geweest een typische jaren negentig death metalplaat vast te leggen. Het geheel doet meteen al erg voorspelbaar en een beetje rommelig aan. Ook laat de productie nogal te wensen over en kan het zomaar gebeuren dat je gitaarsolo�s kilometers ver weg hoort of dat de drums ineens irritant op de voorgrond staan gemixt. Dit zal allemaal wellicht met het te besteden budget van de heren te maken hebben gehad.

Zanger Claudio heeft op zich best een coole grunt, alleen is dit helaas wel enigszins een stoorfactor die na een paar nummers erg eentonig blijkt en snel gaat vervelen. Zijn cleane stem die nog niet eens zo slecht klinkt, zoals je kunt horen op In Endless Dreams Everything Dies of op Autumn Souls, wordt te sporadisch gebruikt. Het titelnummer is misschien nog wel het beste nummer van de cd met zijn lekkere doomy sfeer en meeslepende riffs. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er een beetje op de automatische piloot wordt gespeeld.

Te veel jatwerk dat ook nog eens slecht en te voor de handliggend gebruikt wordt. Al met al gebeurt er dus weinig spannends en kan ik geen enkele eigen identiteit ontdekken bij dit bandje. Een weinig ge�nspireerde release, die misschien alleen voor de diehard fans van typische jaren negentig bands als Paradise Lost of Entombed interessant kan zijn.

Tracklist:
1. The Chaos That Comes
2. The Breed Of Tragedies And Fears
3. Memories
4. Autumn Souls
5. Gonna Be A Bad Day
6. The Inner Aspect
7. The Fallen One
8. When All Is Said And Done
9. In Endless Dreams Everything Dies
10. The Sky Still Bleeds