Soms kom je op de gekste plekken de gaafste metal tegen. Polen tegenwoordig een gekke plek noemen, is niet correct, maar ten tijde van het ijzeren gordijn was dat wel zo. Het was in 1984 immers groot nieuws dat Iron Maiden een tour naar het land ondernam. Wie herinnert zich niet de legendarische discussie uit Behind The Iron Curtain waarin een Poolse metalfan uitlegt aan Bruce Dickinson dat hij metal met synthesizers wil maken, waarop Bruce hem streng doch rechtvaardig terecht wijst. Veel middelen bestonden er echter niet om degelijk plaatwerk op te nemen. Luister voor de grap eens naar oude albums van Poolse bands als Turbo of Dragon. Niet om aan te horen. Des te verrassender is een andere vergeten band uit die tijd.

Wolf Spider begon in 1985 als Wilczy Pająk, simpelweg de Poolse vertaling van de Engelse bandnaam. In de tijd van het communisme bracht de band al een leuke en vooral erg pakkende (titelloze) metalplaat uit. Met de ineenstorting van het communisme kwam echter langzaam de professionaliteit naar boven. Kingdom Of Paranoia is daar het eerste wapenfeit van. Geen flauwe teksten meer over seks en drank, maar een serieuze thrash metalplaat die overloopt van de invloeden van Megadeth, Mekong Delta en zelfs Last Crack. En verdomme nog aan toe, Wolf Spider doet zeker niet onder voor die namen.

Kingdom Of Paranoia staat vol met heerlijke en strak uitgevoerde thrash metal vol knipogen naar funk, progressieve rock en technische metal. Ondanks de omstandigheden in het land klinkt de band frivool en speels. Het plezier spat ervan af en met name zanger Jacky (voluit Jacek Piotrowski) klinkt enorm enthousiast. Soms iets te enthousiast, want niet alle hoge noten worden feilloos gekraakt. Plus dat de man een accent heeft, maar dat nemen we hem gezien het tijdsbeeld maar even niet kwalijk.

Het is vooral de heerlijke drive in de muziek die overtuigt. Hoewel de technische thrash zeer ingewikkeld in elkaar steekt, deinst de groep er niet voor terug om supercatchy uit de hoek te komen met pakkende melodie�n en Rush-achtige sfeerstukjes (Foxes). Het is de combinatie van techniek en speelsheid die dit tot een zeer aantrekkelijk album maakt. Opmerkelijker is wel dat de productie voor die tijd ontzettend goed is. De cd klinkt op geen enkele manier gedateerd en alle instrumenten zijn continu uitstekend te horen. Zo knallen de aan Megadeth denkende ritmiek en riff uit Waiting For Sense wel erg lekker uit de boxen. Jammer dat de zang in dit nummer wat zeikerig is, maar aangezien het grote voorbeeld daar ook mee wegkwam, doen we daar niet moeilijk over.

Wolf Spider doet eigenlijk op geen enkele manier onder voor de grote voorbeelden. Het is een plaat die heerlijk weg luistert, maar ook een album dat veel diepgang en muzikale hoogstandjes bevat. Na een tiental luisterbeurten komen er nog steeds details aan de oppervlakte, terwijl de band je vanaf de eerste draaibeurt al bij de strot grijpt. Goed, niet alle songs zijn even perfect, zoals het flauwe begin van Survive, maar naast de historische waarde heeft dit album net zo goed voldoende muzikale kwaliteiten. Aangezien de persing van Under One Flag lastig te vinden is, is het aan te raden om de prima rerelease van Metal Mind op te sporen, mede vanwege een aantal aardige (Poolstalige) bonustracks die al even catchy zijn als de rest van het materiaal.

Tracklist:
1. Manifestants
2. Pain
3. Black 'N' Whites
4. Foxes
5. Waiting for Sense
6. Desert
7. Sickened Nation
8. Nasty - Ment
9. Survive
10. Weakness