Zweden heeft op het gebied van neo-thrash en death metal misschien een rijke traditie, maar als het aankomt op thrash uit vervlogen tijden, dan is het land niet echt gezegend geweest met een grootse scene. Slechts Hexenhaus, Agony, Fallen Angel en nog een handvol andere bands wisten in de jaren tachtig en (begin) negentig enig potje te breken, hoewel de bands niet in de schaduw mochten staan van hun vaak Amerikaanse voorbeelden.

Daarom is het verhaal van Immaculate best opmerkelijk. In tegenstelling tot de meeste thrashbands uit de retrogolf kiest deze groep niet voor de bekende route. Waar het merendeel aan de haal gaat met Bay Area riffs en de oude Duitse school, daar krijgen we hier technische thrash voorgeschoteld. Niet de eenvoudigste weg, mede vanwege de vele knipogen naar bands als Toxik, Realm en ook een speed metalgroep als Agent Steel. Met andere woorden: de zang is ijzingwekkend hoog, de muziek is supersnel en de band strooit lustig met tempowisselingen en freakmomentjes.

Een goede zaak en misschien wel veel origineler dan de meeste retrogroepjes. Immaculate musiceert namelijk uitstekend op Atheist Crusade. Het jatwerk mag misschien hier en daar overduidelijk zijn, maar door de directe sound en het muzikale mengsel van ouderwetse speed metal en ingewikkelde thrash, klinkt het sprankelender en uitdagender. Dat kan overigens niet gezegd worden over sommige teksten, want hoewel Mika Eronen over een prima strot beschikt, doen tekstuele dieptepunten als Thrashark en Thrash Metal Avenger wat kinderachtig aan. Muzikaal mankeert er niets aan deze nummers, maar het staat haaks op de intelligente muziek van het vijftal.

Overigens mankeert er verder muzikaal ook helemaal niets aan deze schijf. De plaat heeft vaart, klinkt goed en bevat een overdaad aan vette riffs en sterk geschreven melodie�n, goede gitaarsolo's en hysterische zangpartijen. Dat laatste zal niet ieders ding zijn, maar Eronen zingt in ieder geval in de ware zin van het woord en kiest niet voor eenvoudig geschreeuw. Dat hij een prima zanger is, bewijst hij vooral in de uitstekende cover van The Apparition. Hoewel de versie van het klassieke Fates Warning nummer redelijk natuurgetrouw is, valt er niets op aan te merken. Iets wat Steel Prophet in een grijs verleden ook al eens voor elkaar kreeg, maar dat terzijde.

Liefhebbers van snelle thrash kunnen dus weer eens toeslaan. Geen opzichtig kopieerwerk van de oude goden, maar een goede mix van eigen invloeden en elementen van de (minstens zo goede) genoemde technische grootmeesters. Neem daarbij de perfecte uitvoering en je hebt een cd die je maanden plezier bezorgt. Deze talentvolle Zweden bewijzen samen met Vektor dat er nog wel degelijk ruimte is voor innovatie in het genre.

Tracklist:
1. Cross Of Nero
2. Thrashark
3. The Immaculate Dead
4. Sanity's Eclipse/Steel Of The Missionary
5. Atheist Crusade
6. Thrash Metal Avenger
7. The Apparition
8. Gutterthrash