Het maken van de vierde plaat heeft voor het quintet van Textures nogal wat voeten in de aarde gehad. Een nieuwe zanger en een nieuwe keyboardspeler is natuurlijk ook niet niets. En die moeten al die ingewikkelde partijen van Textures er maar eventjes bijleren terwijl er ook een nieuw album geschreven moet worden. Bovendien had Textures inmiddels getekend bij Nuclear Blast en waren (mede daardoor) de internationale verwachtingen hoger dan ooit.
Maar gelukkig, de heren hebben er iets moois van gemaakt. Met de beschikking over een eigen studio hadden ze natuurlijk ook ruimschoots de tijd om er iets moois van te maken. En dat is te horen ook! Dualism ademt. Dualism ademt ruimte, Dualism ademt tijd en, hoe tegenstrijdig ook, Dualism zit bom- en bomvol geluiden. "Ja, maar dat slaat toch nergens op, zo'n combinatie?!" zult u zeggen. En u heeft nog gelijk ook. Wat dat betreft is de titel van deze plaat erg goed gekozen. Overigens, niet alleen daarom, want deze nieuwe schijf bevat namelijk nog veel meer 'voorspelbare verrassingen'.
Zo is daar de sound. Textures mag dan bekend zijn geworden met hun brute geluid waar de rosbrigade zich lekker op uit kon leven in de pit, er is op deze plaat veel meer aandacht voor rust en, ik zei het al, ruimte. Er is duidelijk meer aandacht besteed aan de opbouw van de nummers. Zonder te verzanden in intellectueel ambientgeneuzel waar postblekkies zich nog wel van bedienen, en zonder toevoeging van allerlei overbodige tierelantijnen. De typische Texturessound blijft dan ook herkenbaar aanwezig.
Een ander voorbeeld van het genoemde dualisme is de zanger. Erik Kalsbeek, die met zijn bijzonder diverse stemgeluid altijd een prominente rol speelde in het totaalgeluid van de band, is vervangen door Daniël de Jongh (ex-Cilice). Dat is me nogal niet even wat. Hoe pakt die dat op? Nou eigenlijk doet hij dat wonderbaarlijk goed. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat Erik grote delen van de plaat heeft ingezongen. Toch heeft Daniël een geheel eigen draai aan de plaat gegeven. Zo is Daniël iets minder rauw en wat geschoolder dan Erik. Hij heeft meer controle over zijn stem en dat biedt natuurlijk mogelijkheden. Die heeft de band dan ook ruimschoots aangegrepen.
En zo staat deze plaat vol met 'voorspelbare verrassingen'. Textures is veranderd en hetzelfde gebleven. Textures is rustiger zonder aan bruutheid te verliezen. Dualism is een plaat van uitersten en vernieuwingen, maar ook van voortzetting en behoud van die sound die Textures zo kenmerkt. De breed georiënteerde metalfan moet hier maar eens goed voor gaan zitten. Neem de tijd, zet een goede koptelefoon op, en laat de muziek het werk doen. Dualism is met gemak een van de beste releases van het jaar.
Tracklist:
1. Arms Of The Sea
2. Black Horses Stampede
3. Reaching Home
4. Sanguine Draws The Oath
5. Consonant Hemispheres
6. Burning The Midnight Oil
7. Singularity
8. Minor Earth, Major Skies
9. Stoic Resignation
10. Foreclosure
11. Sketches From A Motionless Statue
