Those Whose Past Is Immortal behoort zeker tot de betere platen uit de discografie van deze band. Persoonlijk vind ik dit album nog overtuigender dan het hierop volgende Idea. Form. Essence. Opmerkelijk genoeg is de productie op Those Whose Past Is Immortal veel beter gebalanceerd en is het drumgeluid niet zo blikkerig. Hier en daar sijpelen ook meer folkinvloeden door in de sound, waardoor het album bij vlagen een lekker mystiek tintje krijgt. Een goed voorbeeld daarvan is het bijna tien minuten durende The Depths Of The Past, dat op zeer sfeervolle wijze doorkabbelt en door de subtiele synths haast dromerig aan doet.
Zelfs wanneer het tempo wordt opgeschroefd, zoals in het gedreven Blackest Mountain Chain Of Cursed Time, slaagt Astrofaes erin om die mystieke sfeer vast te houden. Ten dele zal dat komen door de riffs en songstructuren, die onmiskenbaar ‘Oost-Europees’ zijn. De nummers kennen een typerende, ietwat zweverige structuur die contrasteert met de meer ‘directe’ aanpak die veel Noorse en Zweedse blackmetalbands hanteren, maar vaak wonderwel werkt. Drudkh is wat dat betreft het beste voorbeeld, maar ook Astrofaes komt op dit album aardig in de buurt. Bovendien neigt dit album veel meer naar de melancholische sound van Drudkh dan bij opvolger Idea. Form. Essence het geval is.
Those Whose Past Is Immortal is dan ook een album dat absoluut de moeite waard is voor de liefhebbers van met name Drudkh, maar ook in mindere mate van bands als Walknut en Hate Forest. Samen met Heritage mijn favoriete album van deze sterke en professioneel klinkende band uit het Oostblok.
Tracklist:
1. The Principle of Existence
2. Hate Fang
3. The Depths Of The Past
4. Blackest Mountain Chain Of Cursed Time
5. The Abyss (The Edge Of Eternity)
6. Soul Of The Black Forest
7. Glacial Darkness