Believer? Dat was toch die band die eind jaren tachtig, begin jaren negentig een aantal beenharde thrashplaten met liefdevolle teksten over de here God uitbracht? Ja, die band inderdaad. Beenhard en met oor voor detail, getuige de complete strijkersensembles die de groep op het derde album Dimensions liet aanrukken. De combinatie van Obituary-achtige vocalen, technische thrash en klassieke stukken deed het destijds behoorlijk goed bij het ruimdenkende publiek.

Na een stilte van bijna zestien jaar bracht de band in 2009 een re�nieplaat uit onder de naam Gabriel. Beslist geen slechte plaat, maar de dunne productie speelde de band parten. Van die blikkerige sound is op het fonkelnieuwe Transhuman geen sprake meer. Sterker nog, van het oude Believer is ook niet echt sprake meer. De muzikale koerswijziging is op z'n zachtst gezegd nogal radicaal. Slechts een handvol nummers zouden nog voor (milde) thrash door kunnen gaan, maar verder is het ��n en al progressieve rock en metal met een gotisch randje. Brulboei Kurt Bachman zingt zelfs vooral clean met slechts heel af en toe een Schmier-achtig stukje thrashzang.

Belangrijker is of de band deze stijl ook beheerst. En ja, dat doen ze. Transhuman is een uitstekende plaat die bol staat van de afwisseling, mooie arrangementen en goed geschreven composities. Hoewel de cleane zang niet iedereen zal liggen, kwijt Bachman zich stiekem veel beter van zijn taak dan vroeger. Zijn bereik is niet groots, maar de zanglijnen golven lekker op en neer en sluiten meestal perfect aan op de grillige metal. Songs als End Of Infinity of het lange Mindsteps steken uitstekend in elkaar en bezitten veel meer warmte dan de klinische thrash van de vorige schijf. Hoewel de hoofdrol nog uitgaat naar de gitaren, weet men met toetsen en wat invloeden uit de elektrohoek de nummers meermaals van een progressieve touch te voorzien.

Believer blijft een band met een eigen sound, ook al speurt de groep momenteel lustig in andere muzikale contreien. Het verrijkt de muziek voldoende om interessant en toch enigszins toegankelijk te blijven. De teksten zijn bovendien een stuk diepzinniger dan het nogal schaamteloze Jezus-fetisjme van vroeger. Dat tezamen maakt van Transhuman een fraaie en goed uitgewerkte plaat die oude liefhebbers misschien op afstand houdt, maar waarmee wel eens een breder publiek kan worden aangesproken.

Tracklist:
1. Lie Awake
2. G.U.T.
3. Multiverse
4. End Of Infinity
5. Transfection
6. Clean Room
7. Currents
8. Traveler
9. Ego Machine
10. Being No One
11. Entanglement
12. Mindsteps