Mensen die Oracles en Mafia in huis hebben, weten dat de ultrasnelle blasts en ultrabrute grunts ultralomp uit de speakers denderen, en dat de band zichzelf al vaker profileerde als 'classical ceath metal'. Welnu, op Agony worden de volle vijftig minuten volgedouwd met keiharde death metal, voorzien van een orkest uit een doosje. Het klinkt lullig als ik het zo zeg, maar ik verzeker U: Agony blaast alle conservatievelingen aan flarden.
Van begin tot eind worden de drukke songs van een extra laag toetsen en strijkers voorzien, met dank aan een vijfde lid, de weledele heer Francesco Ferrini. Op Mafia werd hier al duidelijk naar toegewerkt, mede door de sporadische aanwezigheid van cleane zang. In nummers als The Hypocrisy, The Deceit en The Violation is die cleane zang, afkomstig van bassist Paolo Rossi, zeer prominent aanwezig. Naarmate de plaat vordert, maakt bruutheid (The Betrayal) ook nog wel eens ruimte voor sfeer (The Egoism), waardoor Agony ook echt de allure van een Nuclear Blast product waarmaakt. Zo heeft Fleshgod Apocalypse anno 2011 veel weg van een lompe Dimmu Borgir on speed.
Klinkt wederom onbedoeld lullig, maar deze band heeft iets wat menig death metal ontbeert: epische nummers en nu ze de eenpersoons-orkest-upgrade hebben gehad, worden passages van vorige releases nog logischer. Tel daarbij op: de beestachtige zang, de sfeervolle solo’s en de beresterke productie en je hebt te maken met een kanshebber op de plaat van het jaar. Niet iedereen zal over de orkestrale drempel heen kunnen stappen, maar feit is dat Fleshgod Apocalypse met dit album het genre een nieuw leven inblaast. Als je van old school houdt, blijf dan uit de buurt, of niet... Wie weet doet Autopsy het na vandaag ook niet meer voor je.
Als ik dan toch wat minpuntjes moet bedenken: de vocalen en productie van Oracles zijn nòg beestachtiger, want het totaalgeluid op Agony is wel heel erg druk en soms vervallen de vijf heren in identieke akkoorden-progressies en tonen-combinaties en zelfs in jatwerk. (Mozart’s Symfonie nr. 40 in The Violation).
Mierengeneuk terzijde, Mozart keert zich om in z’n graf, en ik vraag me af wie dit album nog gaat wegblazen.
Tracklist:
1. Temptation
2. The Hypocrisy
3. The Imposition
4. The Deceit
5. The Violation
6. The Egoism
7. The Betrayal
8. The Forsaking
.jpeg){kind=small}
