Sketches Of Reality, het tweede album van het Zweedse Nae Blis, is daar een prima voorbeeld van. Hoewel het album alweer een aantal jaren oud is, is het een plaat die ik nog steeds met enige regelmaat uit de kast trek. Met vier nummers en een totale lengte van ruim vijftig minuten voldoet Sketches Of Reality qua gemiddelde songlengte aan de norm in het genre. Toch gebeurt er in die vier nummers veel meer dan gebruikelijk, want hoewel Nae Blis ook gebruik maakt van de kracht van repetitie, laten de nummers toch genoeg ideen en veranderingen horen om ook op de langere termijn interessant te blijven.
Het is met name het soepele en melodieuze gitaarwerk dat ervoor zorgt dat Nae Blis meer indruk weet te maken dan veel genregenoten. Opener Distorted Mind komt nog wat traag op gang, maar ontpopt zich uiteindelijk tot een sfeervol, melancholisch nummer met stemmig, melodieus gitaarwerk en subtiel ingezette ondersteunende keyboards. The Curse Of Evolution bevat zelfs een aantal memorabele melodielijnen die zich direct in het hoofd van de luisteraar weten te nestelen.
Een minpuntje aan het album vind ik de vocalen van Magnus Wohlfart, die overtuiging lijken te missen. Juist dit genre leent zich voor extreme zang hysterisch gekrijs, schizofreen gesnik als het maar met overtuiging wordt gebracht. De zang op Sketches Of Reality klinkt voor mijn gevoel grotendeels net iets te mat. Vreemd genoeg klinkt alleen afsluiter No Purpose In Life qua vocale prestaties indrukwekkend. Het kan dus wel! Nae Blis komt echter het best tot zijn recht in langgerekte, instrumentale passages, die overigens in groten getale op het album te vinden zijn.
Al met al is Sketches Of Reality dan ook geen meesterwerk, maar wel een album dat door zijn vakmanschap opvalt in dit genre. Bovendien is het een plaat die ook na meerdere luisterbeurten blijft boeien. Liefhebbers van dit genre zullen dan ook zeker uit de voeten kunnen met deze plaat.
Tracklist:
1. Distorted Mind
2. The Curse Of Evolution
3. Sketches Of Reality
4. No Purpose In Life
