Misschien is dat ook meteen het enige minpuntje van deze release, het is een allegaartje van invloeden geworden, waardoor de echte puristen meteen afhaken. Niet black genoeg voor de satanisten of t heavy voor de symfoliefhebbers onder ons. T soft voor de deathmetallers en weer t bruut voor de oldschool metalheads. Mocht jij toch een brede muzieksmaak hebben, dan zal je deze CD zeker aanspreken.
Wat meteen opvalt op dit conceptalbum is de nu meer volwassen klinkende keyboards. Ze worden erg sfeervol toegepast en zitten mooi onderin de mix, waardoor een symfonisch en soms onheilspellend sfeertje subtiel wordt gecreerd. Hoewel zanger Lafrenire op zich vrij aardig kan grunten, is de toegevoegde cleane stem van gitariste Loerlein een welkome afwisseling. Luister maar eens naar Vultures en Pantheon Unravelling. Helaas is haar rol te beperkt gehouden waardoor de verveling enigszins toeneemt naarmate het album vordert.
Een erg bepalende rol is er weggelegd voor drummer Tormenthal, die werkelijk subliem en met veel inspiratie de vette gitaarriffs aan elkaar timmert. Zijn strakke drumfills en razendsnelle blastbeats zijn werkelijk niet van de lucht, waardoor songs als Grimoire, Hordes of Levellersje totaal overdonderen.
Al met al is Odyssey (un)Dead een zeer gevarieerd schijfje geworden en klinkt deze Amerikaanse band erg Europees. Wel een typische groei-CD, die meerdere luisterbeurten verdient.
Tracklist:
1. Hours
2. Grimoire
3. Leveler
4. Vultures
5. Pantheon Unraveling
6. Starless Eternal
7. Odyssey (Un)Dead
8. Metamorphosis
9. Hordes
10. The Living Forest
11. Wind Ritual
12. The Opaque Forest
13. Decaying Form
