Het is toepasselijk dat Powerwolf binnenkort op tournee gaat als support van Sabaton. Beide bands hebben in korte tijd een eigen plekje weten te veroveren in het overvolle powermetalgenre, door de door honderden voorgangers uitgekauwde muziekpatronen op te vrolijken met wat frisse elementen. De weerwolven van Powerwolf doen dat wel op een andere manier dan de soldaten van Sabaton.

Onder het motto: �Bestrijdt de vijand met zijn eigen wapens�, ondersteunt Powerwolf sterk anti-kerkelijke teksten met een kerkorgel, Gregoriaanse koortjes en een klassiek getrainde zanger. Daarnaast kiest het internationale gezelschap voor een theatrale aanpak, waarin belangrijke bijrollen zijn weggelegd voor vampiers, weerwolven en ander monsterlijk ongedierte. Het resultaat is net origineel genoeg om de aandacht te trekken. Tel daar drie uitstekende albums bij op, met aanstekelijke hoogtepunten als Mr. Sinister, We Take It From The Living en Werewolves Of Armenia, en Powerwolf lijkt hard op weg om in het kielzog van Sabaton door te breken naar een groot publiek.

Helaas is er echter nog een overeenkomst tussen beide bands. Elk album hanteert min of meer dezelfde formule, waardoor nieuw plaatwerk onderhand aanvoelt als meer van hetzelfde. Voor grote fans van Powerwolf zal dat geen probleem zijn. Als je de eerste drie cd�s de afgelopen jaren hebt grijsgedraaid en er nog steeds met plezier naar luistert, dan moet je Blood Of The Saints meteen in huis halen. De stijl is ongewijzigd, Attila Dorn blijft een geweldige zanger en de kwaliteit van het songmateriaal ligt nog altijd op een hoog niveau. Ik kijk er naar uit om bij de aanstaande tour, naast de oude krakers, mee te brullen met kakelverse oorwurmen als Sanctified With Dynamite, Night Of The Werewolves of mijn persoonlijke favoriet We Drink Your Blood.

Toch maakten de voorgaande drie langspelers meer indruk. Weliswaar is het om de twee jaar nagenoeg dezelfde plaat uitbrengen een euvel waar veel goede, langlopende metalbands aan lijden, maar om bij het vierde album al volop in herhaling te vallen en over je hoogtepunt heen te zijn, is wel erg snel. De volgende keer dient Powerwolf (net als Sabaton) daarom met iets nieuws te komen, of op zijn minst een plaat vol uitschieters af te leveren, om het momentum niet te verliezen.

Tracklist:
1. Agnus Dei (Intro)
2. Sanctified With Dynamite
3. We Drink Your Blood
4. Murder At Midnight
5. All We Need Is Blood
6. Dead Boys Don�t Cry
7. Son Of A Wolf
8. Night Of The Werewolves
9. Phantom Of The Funeral
10. Die, Die, Crucified
11. Ira Sancti (When The Saints Are Going Wild)