Hoewel ik er vroeger een uitgesproken mening over had, kan ik het inmiddels wel waarderen wanneer bands er voor kiezen om liever een instrumentale plaat uit te brengen dan gebruik te maken van een incapabele zanger. Stiekem is dat in Nederland toch echt een probleem. Het maakt de zaken er namelijk niet makkelijker op. Tank86 uit Breda koos er in ieder geval bewust voor om zonder frontman aan de slag te gaan.

Na de goed onthaalde EP Behold heeft het drie jaar geduurd voordat het debuutalbum het levenslicht zag. Rise is op het eigen label uitgebracht, vanwege het gebrek aan interesse vanuit grotere platenmaatschappijen. Dat laatste kan ik eerlijk gezegd wel begrijpen, zonder dat ik echt negatief wil zijn over de muziek. Zeker na het horen van een nummer als Barrosphere ben ik er wel van overtuigd dat de heren van Tank86 wel wat te bieden hebben. Zeker dit nummer, maar ook bijvoorbeeld Saint Piran bevat goede stonerriffs. Lekker zwaar en smeu�g, en daardoor doet het me (samen met het gebrek aan zang) nog het meest aan Karma To Burn denken. Ook bij vlagen indrukwekkend is het drumwerk.

Het is alleen jammer dat Rise ook een aantal nummers bevat die eerder denken aan losse flarden van een demo. Zeker aan het einde dreigen herhalingsoefeningen de overhand te krijgen. Dan luister ik liever naar een band als The Atomic Bitchwax die, ook zonder zanger, moeiteloos een volledig album de swing erin kunnen houden. Potentie heeft Tank86 wel, maar het komt er hier nog niet helemaal uit.

Tracklist:
1. Barrosphere
2. Axe
3. Saint Piran
4. Apparat
5. Gottes Krieger
6. Black Lake
7. Infidel
8. Dying Mountain