In 1984 werd in de Braziliaanse stad een band opgericht die uiteindelijk zou uitgroeien tot een van de meest toonaangevende bands in de jaren negentig. Een band waar in het begin een beetje lacherig over werd gedaan; de muziek had in eerste instantie veel weg van een kapotte stofzuiger en de slecht vertaalde songteksten waren werkelijk om te huilen. Maar met klassieke albums als Beneath The Remains, Chaos A.D. en Roots wist Sepultura de scepsis te doorbreken. Om het moment supr�me te bereiken moest de band hard werken, de juiste keuzes maken en veel geduld tonen. Dit proces moest herhaald worden toen frontman en boegbeeld Max Cavalera in 1996 de band verliet en de band veel status verloor. De oude Grieken hadden een woord voor dit proces: Kairos.

Kairos is de derde in de rij van conceptalbums die de band aflevert. Maar waar Dante XXI en A-Lex muzikale vertolkingen waren van bestaande verhalen, is deze plaat een reflectie geworden op de 27-jarige geschiedenis van de band. Niet dat het een expliciete biografie is geworden; de nummers handelen namelijk uitsluitend over het concept 'tijd'. Wel is het een album geworden dat als het ware een ontdekkingsreis is door de muzikale ontwikkeling van de band. Van Beneath The Remains tot het nieuwe Sepultura met Derrick Green als frontman.

Het album komt langzaam op gang met Spectrum, maar barst vervolgens in alle hevigheid los. De midtempo titeltrack en Relentless zijn nummers van formaat geworden. En na een kort intermezzo verrast de band met een werkelijk briljante cover van Ministry�s Just One Fix, dat volledig getransformeerd wordt tot een echte Sepulturasong. Na het sterke Dialog wordt het tempo opgevoerd dat zich resulteert in thrashknallers als Mask, Seethe en No One Will Stand; nummers die zo op een van de oudere platen van Sepultura hadden kunnen staan. Net zoals het industrial-achtige Structure Violence (Azzes) zomaar een hidden track van Roots had kunnen zijn.

Door de enorme variatie aan stijlen en uitstekend gecomponeerde nummers blijft deze plaat interessant. Het is overduidelijk dat Sepultura ook met Kairos een fraai staaltje vakmanschap laat horen. Oudgedienden Andreas Kisser en Paulo Jr. kennen als geen ander het klappen van de zweep en verkeren nog altijd in topvorm. Derrick Green levert zijn beste vocale prestaties af sinds zijn intrede in 1998 en Jean Dolabella laat, net als bij zijn debuut op A-Lex, horen dat hij een exceptioneel goede drummer is. Deze line-up staat als een huis en kan nog jarenlang mee. Het zijn de juiste keuzes die gemaakt zijn om het volgende moment supr�me te bereiken. Inderdaad: Kairos.

Ondanks dat de naam Sepultura nog altijd voor veel discussie zorgt onder metalfans, toont de band ook met het dit album dat het nog altijd pure kwaliteit aflevert. Sterker nog: Kairos is het bewijs dat deze vier muzikanten het verdienen om onder de huidige bandnaam te mogen opereren. Na het vertrek van Max Cavalera (en recentelijk nog die van broerlief Igor) herpakte de band zich maar moeizaam. Maar langzamerhand ontwikkelde de band zich weer tot het enorme monster van weleer. En dat heeft nu geresulteerd in het beste album in vijftien jaar tijd.

Tracklist:
1. Spectrum
2. Kairos
3. Relentless
4. 2011
5. Just One Fix
6. Dialog
7. Mask
8. 1433
9. Seethe
10. Born Strong
11. Embrace The Storm
12. 5772
13. No One Will Stand
14. Structure Violence (Azzes)
15. 4648