Brulzang, geschreeuw, breakdowns, melodieuze gitaarlijnen en sporadische death metalriffs. The Soulless is een typisch product van deze tijd. Deze Engelse heren beheersen hetzelfde kunstje als honderden andere bands. Over het spel niets dan lof, de band speelt strak en weet met enige regelmaat leuke technische stukjes in te bouwen. Bovendien schrijft deze band best aardige melodie�n die redelijk blijven hangen (ze komen dan ook bijna allemaal bij traditionele metalbands vandaan). Een paar klassieke metalsolo's en arpeggio's trekken de mondhoeken vervolgens nog wat verder omhoog.

Ik kan er kort over zijn. Isolated mag dan volstrekt onorigineel zijn en voortborduren op dat wat veel andere groepen ook doen, The Soulless is gewoon een heel behoorlijke band in het genre. De productie is voor de verandering niet te glad en vooral het riff- en drumwerk hebben een zekere rauwe charme. Zo getuigt het nummer Clones niet alleen van zelfkennis, maar weet men het met complexe ritmes en aansprekend melodieus gitaarwerk nog best interessant te houden ook. Vocaal is het echter enigszins behelpen. Andy Wardle heeft een nogal vlakke stem waar hij niet bijster veel mee uitspookt. Hij buldert meestal simpel met de ritmes mee en op die momenten stoort het niet echt, maar spetterend wordt het eigenlijk nooit. Daarom is het verstandig dat de band de songs compact houdt, waardoor het allemaal net niet gaat vervelen.

Al met al een aardig debuut van deze jongens. Er zijn ongetwijfeld betere moderne death metal(core)cd's voor handen, maar gezien de sterke melodielijnen en het soepele spel valt er toch nog wel wat te genieten. Een hoogvlieger is de band niet, daarvoor ontbreekt het de groep net iets te veel aan variatie en een eigen identiteit, maar liefhebbers van het genre hebben er weer een aardige club herriemakers bij.

Tracklist:
1. Unaltered
2. The Path
3. Earthbound
4. 13th Morning
5. New Perspective
6. Clones
7. Revelation
8. Our Return
9. Unite Us
10. You Are Nothing To Me
11. Without Heart