Ik kan me herinneren dat ik halverwege de tachtiger jaren naar mijn platenboer ging en hem vroeg, of hij nog een leuke nieuwe band kende die in de slipstream van mijn idolen van toen (Status Quo) aanstekelijke hardrock maakte. De draaibeurt van het debuutalbum van China was een feit. Deze Zwitsers brachten traditionele hardrock met een heel erg herkenbare opbouw, aanstekelijke refreinen en catchy riffs.

Maar op enig moment komt er ook een einde aan de neergezette reeks albums van China, wanneer zij halverwege de negentiger jaren albums uitbrengen met tussenpozen van een jaar of vijf, waardoor er geen lijn meer te ontdekken is in hun activiteiten en de fanschare stukje bij beetje afbrokkelt. Tot in 2007 het enige bandlid van het eerste uur, gitarist Claudio Matteo, gebeld wordt met de vraag of China niet weer eens zou willen optreden op een festival. Vanaf dat moment laait het oude vuur weer op, uiteindelijk resulterend in een gloednieuwe schijf.

De oude invloeden van o.a. M�tley Cr�e en Thin Lizzy zijn nog steeds merkbaar. Daaraan zou ik ook Bon Jovi willen toevoegen; de ballad Gates Of Heaven klinkt namelijk heel erg nadrukkelijk als Jon en consorten. Eigenlijk gebeuren er op het album niet heel erg veel spannende dingen; gedurende de luisterbeurten knik ik wel regelmatig als er typische momenten van herkenning voorbijkomen die refereren aan bands uit vervlogen tijden maar je mag je afvragen wie daar nu nog op zit te wachten.

Alles bij elkaar genomen is het een aardig album geworden, maar veel verder dan een gemiddelde rockkroeg en een groep hardrockers die nog zijn blijven hangen in een aantal vervlogen decennia gaat dit product niet komen. De vraag die resteert en vooralsnog onbeantwoord blijft is waarom deze cd al was aangekondigd voor januari 2010 en pas uitkomt in maart 2011.

Tracklist:
1. Light Up the Dark
2. Hey Yo
3. She's So Hot
4. Girl On My Screen
5. Lonely Rider
6. Gates of Heaven
7. On My Way
8. Stay
9. Deadly Sweet
10. Trapped in the City
11. Right Here Right Now
12. Flesh and Bone