Zulke lovende recensies brengen echter ook verwachtingen met zich mee. Verwachtingen die aan de vooravond van Redemption At The Puritans Hand, het zevende album van Primordial, hemelshoog reiken en zich na een eerste luisterbeurt tegen de band lijken te keren. Daar waar To The Nameless Dead zich al direct als een meesterwerk openbaarde, is Redemption At The Puritans Hand een plaat geworden die zijn geheimen minder makkelijk blootgeeft. In eerste instantie was ik dan ook enigszins teleurgesteld, want hoewel het album onmiskenbaar als Primordial klinkt, wordt de luisteraar niet direct overweldigd.
Gelukkig heb ik de tijd genomen om het album te doorgronden. Bij iedere luisterbeurt wordt Redemption At The Puritans Hand namelijk sterker. Natuurlijk, sommige nummers klinken al direct sterk, zoals de fenomenale opener No Grave Deep Enough. Ook het meeslepende The Mouth Of Judas en het stuwende The Puritans Hand overtuigen onmiddellijk. Andere nummers hebben echter langer nodig, zoals Lain With The Wolf, dat in eerste instantie wat rommelig overkwam maar zich gaandeweg ontpopt tot een geweldig en emotioneel nummer. Hetzelfde geldt voor het ingetogen beginnende Bloodied Yet Unbowed, dat zich ontpopt tot een vurig epos waarop frontman A.A. Nemtheanga mij keer op keer kippenvel bezorgd met zijn pure en emotionele zang.
Ik kan iedereen dus alleen maar aanraden om dit album tijd te geven. Dan blijkt dat Redemption At The Puritans Hand weliswaar niet zo geniaal is als To The Nameless Dead, maar daar verdomd weinig voor onder doet. Een uitdagend album dat, geheel in de traditie van Primordial, een verademing is ten opzichte van de grote hoeveelheid zielloze standaardmeuk die er wordt uitgebracht. Puur, oprecht en eerlijk vakmanschap van een buitengewoon hoog niveau.
Tracklist:
1. No Grave Deep Enough
2. Lain With The Wolf
3. Bloodied Yet Unbowed
4. God's Old Snake
5. The Mouth Of Judas
6. The Black Hundred
7. The Puritan's Hand
8. Death Of The Gods
