Klonk Into the Abyss behoorlijk melodieus met hier en daar een knalharde passage, Hypocrisy gaat met dit werkstuk echt de kant op van moderne metal en zelfs new metal invloeden worden niet geschuwd. Door het gebruik van 7-string gitaren krijgen sommige nummers een loodzwaar karakter. Het komt de muziek best wel ten goede al prefereer ik ouder materiaal zoals Abducted wel boven dit album.
Het album opent knetterhard met de korte razendsnelle death metal song Don't Judge Me. De gitaren zijn zwaar, de drums snel en de bass van Mikael Hedlund ronkt heerlijk in het geheel. Het snerpende gekras van Peter bevat ook weer de nodige clean zang passages. Gedoseerde melodien zorgen voor een pakkend effect. Eerste new metal invloeden komen tevoorschijn in het sterke Destroyed. Een nummer dat een typisch pakkend Hypocrisy refrein kent waarin ook de nodige fucks zijn verwerkt. Met name dankzij het gebruik van de 7-string gitaar klinkt dit nummer allemachtig zwaar. Heerlijk om flink op loos te gaan en de boel naar de tering te slaan.
Behalve knallende songs bevat deze plaat ook weer de nodige melodieuze death metal stukken. Het slepende On the Edge of Madness en het voortstuwende Seeds of the chosen One zijn hier de beste voorbeelden van. Dominerende keyboardpartijen, melodieuze gitaren en mid tempo drumwerk. Peter zet voornamelijk een diepe grunt in en voor de nodige afwisseling komt zijn venijnige krijs voor de dag. Met name dit soort pakkende epische nummers zijn kenmerkend voor Hypocrisy. Een moderne rampestamper als Hatred past hier uitstekend tussen dan.
Uiteindelijk valt over het album niet veel negatiefs te zeggen. Soms is het enigszins monotoon , maar gelijk daarna word er een sterke riff tegenaan gegooid. De zang is goed, zowel in de brute als clean passages. Het keyboardwerk is minder aanwezig als op de voorganger, maar dat is geen echt probleem. Wederom staan er geen teksten afgedrukt, maar dat is puur omdat muziek prioriteit heeft boven tekst bij deze band.
Hypocrisy levert met dit uitstekend geproduceerde en bikkelharde Catch 22 een heel aardig album af. Misschien niet de beste plaat, maar Hypocrisy laat hier wel een nieuw agressiever gezicht zien en dat staat de band niet verkeerd. Uitstekend album. Kijken welk album ze volgend jaar weer mee op de proppen komen.
Tracklist
1. Don't Judge Me
2. Destroyed
3. On the Edge of Madness
4. A Public Puppet
5. Uncontrolled
6. Turn the Page
7. Hatred
8. Another Dead End (for another dead man)
9. Seeds of the Chosen One
10. All turns Black
