Kwalitatief gezien is Sl II Zweige Der Erinnerung gelukkig niet samengesteld uit restmateriaal van het eerste album. De dreigende opener Europa Nach Dem Eis leidt dit tweede hoofdstuk op overtuigende wijze in en gaat naadloos over in het tien minuten durende epos Aschevolk, een magistraal opgebouwd, slepend nummer met lange, dreigende, uitgesponnen instrumentale passages. Ook de overige nummers zijn weer van een bijzonder hoog niveau, zoals het intense Die Mhle en het met subtiele keyboards aangevulde Moorgnger.
Het met fraai gitaarwerk doorspekte, zeer afwisselende Rattenknig mag wat mij betreft echter bestempeld worden als een van de beste nummers van het album. Helrunar trekt hier in ruim tien minuten alle registers open: geweldige riffs, gesproken passages die een duidelijke meerwaarde hebben, epische melodielijnen en bij vlagen razend drumwerk. Datzelfde geldt voor het afsluitende titelnummer, dat met elf minuten tot het langste nummer op dit tweeluik behoort, maar dankzij de heerlijk melodieuze en uitwaaierende gitaarpartijen (en solos!) geen seconde verveelt. Hier laat Helrunar zich op de valreep van zijn meest progressieve kant horen en ook dat is iets dat naar meer smaakt.
Wie dus bang is dat Sl II - Zweige Der Erinnerung van mindere kwaliteit is dan het eerste deel uit deze reeks, heeft het mis. Sterker nog: wat mij betreft is dit album net zo essentieel als Sl I. Ik betwijfel namelijk of er dit jaar nog betere en interessantere blackmetalreleases zullen uitkomen. Ook hiervoor geldt dus: verplichte kost!
Tracklist:
1. Europa Nach Dem Eis
2. Aschevolk
3. Die Mhle
4. Rattenknig
5. Moorgnger
6. Lichtmess
7. Sl
