Wat valt er nog over een band als Nadja te zeggen? Iedereen met ook maar een lichte interesse in experimentele muziek zal waarschijnlijk wel eens in aanraking zijn gekomen met de trance-opwekkende ambientdoom-soundscapes van dit duo, of anders in ieder geval wel met het solowerk van Aidan Baker (de drijvende kracht achter Nadja). Met name de eerste albums van deze band waren van een ongekende schoonheid. Albums als Touched, Bliss Torn From Emptiness en Skin Turns To Glass behoren zelfs tot mijn favoriete experimentele albums aller tijden.

Het jaar 2010 bleek echter als een minder jaar voor Nadja uit te pakken. Hoewel de stroom releases gestaag bleef vorderen, kreeg de band steeds meer kritiek te verwerken. Enerzijds omdat veel albums voortborduurden op dezelfde formule van langzaam aanzwellende en uitbouwende, lichte ambient die na een minuut of tien uitbarst in monsterlijk logge en zware doom. Hoewel die formule succesvol is, wordt de meerwaarde van het twintigste album op die manier behoorlijk minder. Paradoxaal genoeg kreeg de band anderzijds juist kritiek op zijn meer experimentele albums, waarin werd afgeweken van die beproefde formule. Vaak bleken deze experimenten nogal ongelukkig uit te pakken. Het is dan ook de vraag hoe origineel � en sterk � Autopergamene nog uit de hoek kan komen als twaalfde full length van de band (en dan laat ik alle split releases, heropnames en coveralbums nog buiten beschouwing).

Het antwoord is teleurstellend, zelfs voor een ware Nadja-fanaat als ikzelf: om heel eerlijk te zijn heeft Autopergamene weinig nieuws te bieden. De drie in elkaar overlopende nummers, die in totaal een klein uur klokken, bieden ambientdoom via de beproefde formule. Opener You Write Your Name In My Skin begint met rustig kabbelende ambient en zoals gewend barst het nummer na een periode van ingetogen opbouw uit in een loodzware riff, die eindeloos herhaald wordt terwijl de ambientlagen hier op de achtergrond doorheen fladderen. Het is absoluut niet slecht, en mensen die nog niet bekend zijn met Nadja kunnen hier best van onder de indruk zijn, maar de echte fans hebben dit inmiddels al veel vaker gehoord.

Het korte tweede nummer You Write Your Name In My Head weet mij nog het meest te overtuigen. Dit nummer is misschien wel het hardste nummer dat Nadja de laatste jaren heeft gecomponeerd en valt juist daarom in positieve zin op. De 25 minuten durende afsluiter You Write My Name In Your Blood bouwt echter wederom via hetzelfde stramien op. Ook hiervoor geldt dat de muziek heerlijk weg luistert en ideaal is om op weg te zweven, maar tegelijkertijd niets nieuws biedt. Een album voor de echte verzamelaars derhalve. Mensen die willen kennismaken met de geniale soundscapes waartoe Nadja absoluut in staat is, raad ik echter bovengenoemde albums aan.

Tracklist:
1. You Write Your Name In My Skin
2. You Write Your Name In My Head
3. You Write My Name In Your Blood