Om maar direct met de deur in huis te vallen: die verwachtingen worden met New World Shadows zeker ingelost. De band borduurt voort op de smaakvolle mengeling van melancholische doom en melodieuze death metal die ook The Redshift kenmerkte, waardoor de eerdere referentiekaders (Insomnium, Amorphis en Swallow The Sun) nog steeds geldig zijn. Dat zijn zeker niet de minste namen om mee vergeleken te worden, maar Omnium Gatherum bewijst de vergelijking aan te kunnen. Opener Everfields is direct een pareltje: een mooi opgebouwd, uitgesponnen nummer van bijna tien minuten, met een fraaie, terugkerende melodielijn die als centraal element door het nummer loopt.
Ook het hierop volgende Ego en het ijzersterke titelnummer maken duidelijk dat Omnium Gatherum inmiddels zijn mannetje staat. De gitaristen strooien naar hartenlust met smakelijke melodielijnen, maar meer dan ooit wordt het instrumentale vuurwerk verpakt in goed gecomponeerde, pakkende nummers. Luister maar eens naar een nummer als het opzwepende The Distance, dat echt heerlijk uit de speakers komt knallen. Zo dient melodieuze death metal anno 2011 te klinken! Met afsluiter Deep Cold begeeft de band zich meer richting progressief terrein. Het is een lange, traag opgebouwde afsluiter waarin Omnium Gatherum meer dan ooit richting doom neigt. Een sfeervolle afsluiter.
Hoewel New World Shadows mijns inziens niet zo meesterlijk is als de laatste platen van Insomnium en Amorphis, mogen we dus inmiddels wel stellen dat Omnium Gatherum een naam van internationale betekenis is geworden. Voor de fans van melodieuze death metal – en van bovengenoemde bands in het bijzonder – kan ik dan ook geen enkele reden bedenken om dit album niet aan te schaffen.
Tracklist:
1. Everfields
2. Ego
3. New World Shadows
4. Soul Journeys
5. Nova Flame
6. An Infinite Mind
7. Watcher Of The Skies
8. The Distance
9. Deep Cold
.jpg){kind=small}
