Eind vorig jaar verscheen in de vorm van Enemy Unbound eindelijk het derde album van The Absence. De band heeft dus de tijd genomen om aan nieuwe nummers te sleutelen. Enkele luisterbeurten leren echter al snel dat die tijdsinvestering van de band de moeite waard is geweest. Dat de gitaristen in staat zijn om verdomd lekkere riffs en solos op de luisteraar af te vuren, werd al eerder duidelijk, maar op Enemy Unbound is The Absence er nog beter in geslaagd om dat instrumentale vuurwerk vakkundig te verpakken in goed in elkaar zittende, beukende nummers.
Zo is een nummer als Erased wat mij betreft een schoolvoorbeeld van hoe goede melodieuze death metal dient te klinken: smeug gitaarwerk, een pakkend refrein en als kers op de taart een vlammende gitaarsolo. De overige nummers doen hier echter nauwelijks voor onder. Nummers als Deepest Wound, het titelnummer en Wartorn bevatten namelijk soortgelijke ingredinten. Daarnaast heeft frontman Jamie Stewart een geweldige strot. Zijn grunts zijn verrassend helder en worden van een lekker fel randje voorzien.
De productie van het album was in de capabele handen van Jonas Kjellgren (onder andere Scar Symmetry), die Enemy Unbound van een lekker krachtig, maar niet overdreven modern Scandinavisch geluid heeft voorzien. Kortom: alles aan dit album klopt. Hoewel het in het melodieuze deathmetalgenre niet bepaald makkelijk is om in de grauwe middenmoot op te vallen, zeker als relatief jonge band, bewijst The Absence (wederom) dat we niet hoeven te vrezen voor het pensioen van grote namen als In Flames en Dark Tranquillity.
Tracklist:
1. Vertigo
2. Erased
3. Deepest Wound
4. Maelstrom
5. Enemy Unbound
6. Solace
7. The Bridge
8. Wartorn
9. Hidden In White
10. Vengeance And Victory
11. Triumph
