Ik ben verre van chauvinistisch, maar wanneer ik naar deze ruim acht minuten lange compositie luister, voel ik zelfs iets van trots op het Nederlandse volk. Halo Of Flies is immers geen kort, pakkend, toegankelijk wegwerpliedje. Nee, het is een ingewikkeld, gevarieerd, subtiel meesterwerk dat meerdere luisterbeurten vraagt voor het zijn (oosterse) geheimen prijsgeeft. En toch is het in ons land een grote hit geworden. Alice Cooper en zijn band wilden laten zien dat ze een progressieve rocksuite konden schrijven in de stijl van King Crimson. Ze slaagden met Halo Of Flies geheel in hun opzet. Tenminste, als je het aan een Nederlander vraagt.
Omdat het nummer alleen in ons land op single verscheen, tref je hem op geen enkele van de vele greatest hits-verzamelaars aan die Alice Cooper in de loop der jaren heeft uitgebracht. Dat is echter helemaal niet erg, want het bijbehorende studio-album Killer uit 1971 bevat nog meer fantastische songs. De plaat begint met twee korte, pakkende, toegankelijke wergwerpliedjes, die juist wel op al die verzamel-cds staan. Dat soort nummers beheerste de Alice Cooper Band begin jaren zeventig immers als geen ander. Net als hun andere karakteristieke singles uit die periode zijn ook Under My Wheels en Be My Lover gezegend met een paar ijzersterke riffs en een groot gevoel voor humor.
Na het reeds gememoreerde Halo Of Flies wordt kant A afgesloten met een tweede atypisch Alice Cooper nummer, Desperado. Hierop maakt Alice zowaar een uitstapje naar country en western, wat resulteert in n van de beste en meest sfeervolle ballades uit zijn carrire. Als deze compositie een film was geweest, dan zat Sergio Leone in de regiestoel en speelde Clint Eastwood de hoofdrol. Ook kant B van Killer bevat twee van zulke briljante, avontuurlijke composities. Dead Babies is, in tegenstelling tot wat je bij die songtitel van Cooper zou verwachten, een gevoelige aanklacht tegen kindermishandeling en -verwaarlozing. Het thema vormt een mooi contrast met de daaropvolgende complexe titeltrack van Killer, waarin de zanger in zijn favoriete rol kruipt: de gestoorde massamoordenaar, die hier in afwachting is van zijn veroordeling en executie.
De voornaamste reden dat ik aan Killer niet de maximale score toeken, is dat de twee resterende songs (You Drive Me Nervous en Yeah, Yeah, Yeah, aan het begin van kant B) vrij ongenspireerde niemandalletjes zijn. Met een Im Eighteen en een Schools Out op die plek, was Killer het ultieme (hard)rockalbum geweest. Gezien het tempo waarin de Alice Cooper Band in die periode nieuw plaatwerk opnam en uitbracht, is het echter niet zo gek dat Killer een tweetal opvullertjes bevat. Tenslotte zijn de andere zes songs zo ontzettend gaaf, dat het album hoe dan ook een verplichte aanschaf is; vooral als je (als hardrocker) beschikt over een oer-Hollandse smaak.
Tracklist:
1. Under My Wheels
2. Be My Lover
3. Halo Of Flies
4. Desperado
5. You Drive Me Nervous
6. Yeah, Yeah, Yeah
7. Dead Babies
8. Killer
