Het zoetsappige imago dat de band blijkbaar probeert op te roepen past echter goed bij de muziek. De lieflijke deuntjes, de vrouwelijke oeh’s en aah’s die samen met de lichte keyboards hier en daar de kop opsteken en het algehele gebrek aan doomriffs maken dat dit product op de verkeerde markt lijkt te zijn gezet. De doom/death-liefhebber zal hier weinig mee kunnen, de fans van bands als Draconian zullen hier wellicht wel hun vingers bij aflikken. The Key To December heeft dan ook meer raakvlakken met gothic dan met doom, de folk/pagan-invloeden maken dit eigenlijk tot een product dat goed in het Napalm Records rooster past. De lelijke geschreeuwde vocalen maken het er ook niet beter op, wel zijn de akoestische stukken en de percussie in sommige nummers (bijvoorbeeld in Like A Silent Stream) erg mooi gearrangeerd en opgenomen.
Echt slecht is het allemaal niet, het zit best aardig in elkaar en ook de productie is mooi helder, maar het kan zich maar niet ontdoen van het niemendalletjesjachtige. Waar het misschien toch nog wat weg heeft van bijvoorbeeld Tiamat (Wildhoney) of Draconian, kan het nergens die kwaliteit evenaren.
Tracklist:
1. Голос пустой Зимы (Voice Of Hollow Winter)
2. Бесконечность серых дней (Gray Days Eternity)
3. От Солнца прочь (Away From The Sun)
4. За край Небес (Beyond The Edge Of Skies)
5. Когда растает снег (When Snow Will Melt Away)
6. Тихим ручьем (Like A Silent Stream)
7. Печаль серых холмов (Gray Hill's Sadness)
8. Сквозь снега (Through The Snows)
.jpeg){kind=small}
