Ik draai er niet omheen. Suidakra was een van de eerste bands die ik leerde kennen in mijn prille bestaan als metalfan. Met een lichte weemoed denk ik terug aan de tergende 56k modem waarmee ik met moeite op Napster een fragmentje van Lays From Afar wist binnen te halen. De euforie bij die twintig seconden muziek kan en wil ik niet vergeten. Sindsdien hebben deze Duitsers een speciaal plekje veroverd en daar zijn ze met geen stok weg te jagen.

Hoe objectief is een recensie dan nog? Geen idee en het kan me eigenlijk niet bijster veel schelen. Voordat de filosofische denkbeelden weer los worden gelaten op het begrip objectiviteit, geef ik maar vast aan dat de nieuwe plaat van Suidakra gewoon weer erg mooi is geworden. Evenals Cr�gacht borduurt de band voort op Keltische thema's, die zowel in tekst als in artwork zijn uitgewerkt in samenwerking met de Belgische kunstenaar Kris Verwimp. Book Of Dowth is echter wel iets eenvormiger dan die sterke voorganger. De nadruk is wat meer op het metalelement komen te liggen en gezien de donkere uitstraling van de hoes was dat een vooropgezet plan.

Het gaat natuurlijk om de songs en die mogen er zijn. Melodieuze brokken death en black metalgeweld gaan weer hand in hand en traditioneel neemt de band tijdens melodieuze passages en intermezzo's wat gas terug om het folkelement een hoofdrol toe te schuiven. Met verve, mag ik wel zeggen. Genietbaar zijn vooral de schitterende melodie�n die de muzikanten uit zowel elektrische als akoestische gitaren toveren. Van melancholiek tot vrolijk en van ingetogen tot uitzinnig. Tijdens The Dark Mound gaat het er bijvoorbeeld lekker heftig aan toe, terwijl de korte afsluiter Otherworlds Collide wat meer de rust opzoekt. Het is die goed uitgewerkte variatie die Suidakra tot een interessante band maakt. De band schrijft sterke songs en beschikt in de persoon van bandchef Arkadius Antonik over een gitarist die zowel subtiel als ongenuanceerd scheurend kan klinken.

Als ik toch nog even heel erg kritisch moet zijn, dan kan ik dat eigenlijk alleen zijn over de originaliteit. De lekkere nummers ten spijt, het is weer tijd voor wat nieuwe invloeden. Suidakra bewandelt sinds Caledonia dit ingeslagen pad en hoewel de band deze stijl inmiddels geweldig in de vingers heeft, mag er wel weer eens wat extra gas worden gegeven of een fris element opduiken. De Duitsers spelen toch een beetje veilig en vermijden angstvallig elk risico. Ditmaal vergeef ik ze dat, omdat de plaat qua nummers en productie prima is, maar ik hoop toch wel dat de elfde plaat iets meer progressie laat horen. Stilstand is immers (in dit geval) een klein beetje achteruitgang.

Tracklist:
1. Over Nine Waves
2. Dowth 2059
3. Battle-Cairns
4. Bir�g's Oath
5. Mag Mell
6. The Dark Mound
7. Balor
8. Stone Of The Seven Suns
9. Fury Fomoraigh
10. Otherworlds Collide