Hoewel het Oostenrijkse Belphegor de laatste jaren flink aan de weg timmert met zijn blasfemische, strakke death metal, zullen maar weinig mensen weigeren te erkennen dat de afgelopen albums niet de meest originele werkstukken waren. Want daar waar deze band met albums als Lucifer Incestus en Pestapokalypse VI buitengewoon veel indruk wist te maken, bleek vooral het hierop volgende Bondage Goat Zombie toch vooral een wat matte herhaling van zetten te zijn. Met Walpurgis Rites � Hexenwahn werd echter weer voorzichtig een stijgende lijn ingezet, hoewel ook die plaat niet van buitengewoon veel originaliteit beticht kan worden.

Het is des te spijtiger dat Belphegor met Blood Magick Necromance nadrukkelijk w�l dat originelere geluid nastreeft, maar daardoor tegenstrijdig genoeg juist aan kracht inboet. Bij het begin van dit album is daar evenwel niets van te merken, want met opener In Blood - Devour This Sanctity start de band vlammend en gedreven. Ook het korte, maar intense Angeli Mortis De Profundis (de zoals altijd uitermate infantiele teksten terzijde gelaten) beukt er ouderwets op los. Het echte venijn zit echter in de staart van dit album, waar Belphegor de luisteraar nog even keihard om de oren slaat met het ijzersterke Possessed Burning Eyes en de furieuze afsluiter Sado Messiah.

Over het algemeen gaat Belphegor op dit negende album echter wat meer afwisselend te werk. Naast de nodige krakers staan er namelijk ook de nodige licht symfonische, zware, slepende midtempo-nummers op Blood Magick Necromance. Jammer genoeg valt de band juist hier enigszins door de mand, want die nummers zijn simpelweg niet interessant genoeg om lang te blijven boeien. Daardoor kakt het album met nummers als Rise To Fall And Fall To Rise (te lang en saai) en Impaled Upon The Tongue Of Sathan een beetje in. Het enige �cht overtuigende midtempo-nummer is het dreigende en sfeervolle Discipline Through Punishment (dat doet denken aan een nummer als Bluhtsturm Erotika), waarin de sadistisch geblafte Duitse teksten het nummer extra cachet meegeven.

Hoewel de band dus hoorbaar moeite doet om eens wat origineler uit de hoek te komen, is het extra zuur dat juist de midtempo-nummers nu tekortschieten. Uiteindelijk stelt Blood Magick Necromance dus toch een beetje teleur. Het album bevat zeker enkele knallers en zoals altijd is de productie weer heerlijk zwaar, maar een echte topper is dit niet geworden. Desondanks bevat dit album genoeg momenten voor een kleine veertig minuten (hersenloos) vermaak, maar het niveau van met name Lucifer Incestus en Pestapokalypse VI wordt niet meer gehaald.

Tracklist:
1. In Blood - Devour This Sanctity
2. Rise To Fall And Fall To Rise
3. Blood Magick Necromance
4. Discipline Through Punishment
5. Angeli Mortis De Profundis
6. Impaled Upon The Tongue Of Sathan
7. Possessed Burning Eyes
8. Sado Messiah