Destruction doet eigenlijk niet veel anders dan op de vermakelijke voorganger D.E.V.O.L.U.T.I.O.N.. Daar koos de band al voor wat minder drukte en die weg vervolgen de Duitsers (aangevuld met een Poolse drummer) met verve. Hoewel de hectiek is gebleven, zijn de composities een stuk overzichtelijker. The Price opent typisch Destruction met een luide Schmiergil en in een kleine vier minuten blijkt de muzikale koers directer. Geen stapels gitaarpartijen meer, maar effectieve riffs, wat melodie en veel ruimte voor het stemgeluid van de boomlange frontman. Destruction beukt de hele plaat lekker door. Goed, niet iedere riff is even spannend, maar het album klinkt genspireerd, fris en ondanks de vrij gladde productie (Jacob Hansen) toch redelijk spontaan.
Muzikaal gezien vind ik dit werkstuk een stuk boeiender dan de laatste cd van bijvoorbeeld Sodom. Waar die band vooral heil zoekt in eenvoudige ritmes en riffs, daar strooit Destruction vaker met tempowisselingen en technische gitaarstukjes. Zo bont als op Release From Agony maken ze het niet, maar ik blijf van mening dat Mike Siffringer de meest getalenteerde gitarist uit de Duitse thrashscene blijft, door zijn geheel eigen wijze van spelen en schrijven.
Day Of Reckoning is voor Destruction-begrippen een tamelijk rechtlijnig album. Enkele riffs doen hier en daar zelfs wat denken aan de eerste twee platen, maar dankzij de moderne productie klinkt men nooit gedateerd. Ritmisch is de band immers al lang niet meer zo rommelig. Nieuwe trommelaar Vaaver bewijst zijn kunnen door zowel met straightforward ritmes op de proppen te komen als complexere passages, altijd in dienst van de songs. Die frisse en effectievere werkwijze heeft geresulteerd in een elftal sterke thrashgranaten die de liefhebbers van Duitse thrash ongetwijfeld weer goed zullen smaken.
Tracklist:
1. The Price
2. Hate Is My Fuel
3. Armageddonizer
4. Devils Advocate
5. Day Of Reckoning
6. Sorcerer Of Black Magic
7. Misfit
8. The Demon Is God
9. Church Of Disgust
10. Destroyer Or Creator
11. Sheep Of The Regime