Nu Primal Fear kennelijk even op een laag pitje staat, vond zanger Ralf Scheepers het tijd voor zijn eerste soloplaat. Om eerlijk te zijn vind ik Scheepers een van de betere Duitse power metalzangers. Een Duits accent heeft hij niet of nauwelijks en qua stemgeluid kan hij zich eenvoudig meten met Tim Owens of Rob Halford. Het zou dan ook makkelijk zijn geweest om gewoon een schijf met gerecyclede Priest-riffs op te nemen, maar gelukkig is dat op Scheepers niet het geval.

Nee, Ralf spiekt weliswaar lustig bij Accept en vergelijkbare heavy metalbands, maar bovenal is zijn soloalbum toch een erg genietbare hardrockplaat met hier en daar wat symfonische opsmuk. De stijl doet in tamelijk donkere songs als The Fall en Doomsday sterk denken aan het (in mijn optiek beste) Primal Fear album Seven Seals. Ralf zingt namelijk gevarieerd en verveelt bijna nooit, in tegenstelling tot op de laatste platen van zijn huidige broodheer.

De twaalf zanggerichte nummers bevatten een hoop goede riffs (hoewel het clich�matige Remission Of Sin wel erg bekend voorkomt) en veel mooie gitaarsolo's. Scheepers eist uiteraard zelf de hoofdrol op en doet dat meestal met verve. Helaas is het net de opener Locked In The Dungeon die tegenvalt. Ondanks enkele gave uithalen, zitten er ook een paar tenenkrommende zanglijnen in het nummer. Een song die over het algemeen sterk doet denken aan Ralfs periode in Gamma Ray, vooral vanwege het gruwelijke Duits aandoende gitaarlijntje. Verder staan er weinig zwakke momenten op de plaat of het moet de nogal simpele ballad Before The Dawn zijn, die werkelijk helemaal niet opvalt tussen de rest van het materiaal.

Ondanks dat niet alle nummers even spannend zijn, ben ik toch verrast, omdat deze zanger na een tijdje nog wel eens wat zeurderig wil gaan klinken. Bij Primal Fear hebben we dan nog de riffs en gitaarsolo's waar we op terug kunnen vallen, maar Scheepers valt op zijn eigen cd gelukkig niet door de mand. De productie is goed en ook de gastpartijen van Snowy Shaw en Tim Owens zijn een leuke toevoeging (terwijl Scheepers stiekem de betere zanger is van het drietal). Ook 'onze eigen' Sander Gommans duikt nog even op.

Originaliteit of nieuwe invloeden hoef je op deze schijf niet te zoeken (zo is de metaltekst van Dynasty wel heel erg slecht), maar Ralf maakt dat dubbel en dwars goed met een aantal sterk geschreven nummers. Scheepers is een mooi solodebuut en dat is de sympathieke zanger ook zeker gegund.

Tracklist:
1. Locked In The Dungeon
2. Remission Of Sin
3. Cyberfreak
4. The Fall
5. Doomsday
6. Saints Of The Rock
7. Before The Dawn
8. Back On The Track
9. Dynasty
10. The Pain Of The Accused
11. Play With The Fire
12. Compassion