Wat na de eerste luisterbeurt al direct opvalt, is dat Calm Hatchery veel zorg aan het gitaarspel besteedt. De riffs en vooral de solo's staan op Sacrilege Of Humanity absoluut centraal. Na de intro introduceert Sea Of Truth, het eerste echte nummer, zich met een lang (wellicht wel iets te lang), instrumentaal proloog, waarna de kleurrijke blend van Hate, Decapitated en Azarath dan eindelijk de vrije loop krijgt. Hoewel Sacrilege Of Humanity vooral een ensemble is van bruut gebulder en felle, wervelende en gierende solo's, is er ook sprake van een subtiele technische inval en een klein plukje progressie, zoals de onverwachtse toevoeging van semi-cleane vocalen aan Them en Lost In The Sands. Sowieso is het zangorgaan van Calm Hatchery niet krenterig met variatie. Gieren, brullen, krijsen, schreeuwen, grommen Hij doet het allemaal. Hoewel de zware grunt constant in de basis staat, trekt hij zo nu en dan weer een ander laatje open.
Sacrilege Of Humanity is geen eye-opener, maar zeer zeker ook geen saaie Poolse eenheidsworst. Naast de uitbundige gitaarcapriolen (die leuk met de robuuste sound contrasteren) is daar ook The Blood Of Stalingrad, een donker, rul en grimmig nummer waar een toespraak doorheen galmt. Er is ook nog een korte hidden track. Deze laat weliswaar niet lang op zich wachten, maar voegt verder weinig aan het album toe.
Tracklist:
1. Rattlesnake's Dream
2. Sea Of Truth (Intro)
3. Messerschmitt
4. We Are The Universe
5. Mirror Giants
6. Hymn Of The Forgotten
7. Them
8. Lost In The Sands
9. Those Who Were
10. Shine For The Chosen One
11. The Blood Of Stalingrad
